Stay Frosty



W moje ręce wpadła kolejna mała gra wydana przez Nerd Sirens (nie mogę jeszcze upolować Cornego Gronia, ale może się kiedyś uda). Tym razem dzięki Stay Frosty wcielimy się w kosmicznego trepa i rozjedziemy te cholerne robale! Zupełnie jak w Żołnierzach Kosmosu.

Całość opisana jest w krótkich żołnierskich słowach i z humorem przypominającym mi serię Bill Bohater Galaktyki. Jest trochę bluzgów, jest trochę po bandzie, ale świetnie pasuje to do tematu gry.
Mechanicznie jest prosto i konkretnie — to taki klimat OSRów trzeciej fali (lubię ten podział). Z fajnych rzeczy mamy cechy, które są tym lepsze, im niższe. Zdanie testu polega bowiem na rzucie k20 powyżej testowanej cechy. Kolejna fajna sprawa — przeciwnik, by nas trafić, musi rzucić poniżej naszej cechy, więc im jesteśmy lepsi, tym łatwiej nam trafić i zarazem, tym trudniej trafić nas. Dodatkowo mamy mechanikę napięcia, które rośnie i wpływa pozytywnie na nasze zdolności, aż wybuchnie i wtedy może nas zupełnie zryć.
 
Zalecane misje to pointcrawle — nowa planeta, kilka lokacji, BNi, z którymi można pogadać, robale, które można rozwalić. Dostajemy do tego poręczny generator i możemy startować.

Stay Frosty jest całkiem fajnie wydane. Ma przyciągającą wzrok okładkę Łukasza Kowalczuka (@elkowalczuk), chociaż pewnie przydałoby się trochę więcej ilustracji w środku. Przetłumaczone jest zrozumiale i dobrze się czyta. Muszę w ogóle przyznać, że podobają mi się wydawnictwa NS — zarówno treść, jak i forma.
 
Generalnie nie przepadam za tematyką militarną, ale tutaj podana jest w lekkim i absurdalnym sosie sci-fi. Myślę, że grze bliżej do Paragrafu 22 (z rozwalaniem robali na księżycu) niż do Wiecznej Wojny. Stay frosty!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej