Goblin Gonzo



Jeśli robić hacki Mork Borga, to po bandzie. Goblin Gonzo jest tego idealnym przykładem. Tym razem możemy wcielić się w gobliny, które w tej grze kojarzą mi się trochę z gremlinami. Do wyboru mamy aż 12 różnych typów, które są naprawdę bardzo zróżnicowane: plemienne, bagienne, jaskiniowe, zmutowane, czerwone czapeczki, wyścigowe, a nawet w takie małe, które przebierają się za szczury i gramy 2k4 osobnikami. Niezależnie od typu, wszystkie niosą rozpieduchę.

Mechanicznie to Mork Borg z drobnymi dodatkami: atak z zaskoczenia (to w końcu gobliny) to rzut k20 z przewagą, wyścigi (cała mała procedura przeprowadzania ulubionej rozrywki naszych potworków) i zarządzanie zwierzakami (pająki, szczury, nietoperze i psy). Najciekawszą innowacją są ciasteczka. MG przygotowuje ich 3x więcej niż graczy. Jeśli któryś z nich odegra coś spektakularnego, może otrzymać od pozostałych ciasteczko. Można je wydawać na poprawę rzutu, automatyczny sukces albo nawet na rzut na dowolnej tabeli (broni, mutacji, itd.) i wziąć sobie to, co na niej wypadło. Można z powodzeniem stosować w innych grach.

Tabele losowe. Mnóstwo świetnych tabel losowych: broń podzielona na 4 rodzaje [plemienna, ąę (fancy), brutalna, improwizowana], k64 NPCów, pochodzenie, pieśni (to ich magia), plemiona, zwierzaki, napitki, mutacje.

I na koniec dwie przygody. Jedna krótsza to doskonały skok napisany przez Tommy Sunzenauer. Druga to pointcrawl z 23 lokacjami, tabelą 40 plotek, zegarem, dziwacznymi cyrkowcami, kultystami uwalniającymi pradawną ćmę-boga, szalonym szaleństwem. Są tu nawet rozpisane kolejne występy w arenie cyrkowej oraz piosenki, które gobliny śpiewają w knajpie. Niesamowicie bogata przygoda (chociaż przy niektórych lokacjach czuć już lekką zadyszkę).

Forma to z jednej strony borgowy artpunk, ale podlany goblinią zieloną mazią. Podręcznik naprawdę cieszy oczy. Można mieć trochę zastrzeżeń do papieru — jest raczej gruby, ale matowy, co czasem delikatnie spiera kolory. Pewnie znalazłoby się kilka osób, które wolałyby podbijający efekt połysk.

Dawno żaden borgowy hack nie sprawił mi tyle radochy. Dziękuję _Enter z Bastardzi za pokazanie mi tego cuda podczas swojej prelekcji. Jeśli macie możliwość i chcecie dowiedzieć się naprawdę dużo o Borgach, to bardzo polecam zajrzeć na wykład tego gościa. Naprawdę zna się na rzeczy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej