Czarnoksiężnik Musi Umrzeć

 


Czarnoksiężnik Musi Umrzeć to dla mnie ważny tytuł. Po pierwsze to jedna z pierwszych rzeczy od Fajerbol, która trafiła w moje ręce. Po drugie, przy jej okazji pierwszy raz skontaktowałem się z Łukasz Kołodziej, bo po swoich doświadczeniach z tradycyjnymi grami nie do końca wiedziałem, jak się za to zabrać. Po trzecie dlatego, że moja pierwsza gra to był hack CMU o Atlancie Jamesie, który akurat nie może umrzeć.

Jak to w ogóle działa? Mechanicznie CMU opiera się na bardzo prostych zasadach PROLE i rzutach monetami. Losujemy postacie (też rzucając monetami) i do boju. Rozgrywka składa się z kilku konkretnych lokacji, a w każdej z nich losuje się sceny. W scenach rozwiązujemy daną sytuację i tu możemy wykonywać testy, rzucając tyloma monetami, ile wynosi atrybut najlepiej pasujący do sytuacji. Reszka to sukces. Jeśli scena się powtórzy, to przechodzimy do kolejnej lokacji. Na końcu mamy ogromną walkę z Czarnoksiężnikiem, który musi umrzeć.

W królestwie Steelbrand leży wieś Wintercliff.
Za wsią rozciąga się las Winterwoods.
W głębi lasu znajduje się jezioro Blackstone.
Pośrodku jeziora wznosi się zamek Skragmor.
W zamku mieszka czarnoksiężnik Malevolus.
Czarnoksiężnik zgromadził nieprzebrane skarby.

To jedna z tych gier, która moim zdaniem doskonale sprawdza się na konwentach, wyjazdach i luźnych wieczorach przy pizzy. Jest prosta, zabawna, ma gotowy scenariusz, a rozgrywka trwa około godziny z drobnymi minutami. Prowadziłem ją wielokrotnie i za każdym razem dobrze się bawiliśmy.

Gra występuje w dwóch wersjach składu - tradycyjnej i kwadratowej od Brzozo (z pięknymi ilustracjami i dopieszczoną stroną wizualną).

Do pobrania za darmo:
https://brzozo.itch.io/czarnoksinik-musi-umrze-w-kwadracie


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej