Black Sword Hack



Black Sword Hack to hack The Black Hacka. Postanowiłem więc sprawdzić, czym różni się hack hacka od hacka.

Jeśli chodzi o mechanikę, to jest kilka różnic — trochę inaczej wykonuje się rzuty na obronę w walce (można wybrać, czy z unik z DEX, czy parowanie z STR), inaczej wygląda walka dużą bronią no i przede wszystkim inaczej działa zbroja (po prostu odejmuje się jej klasę od obrażeń). Rozwój postaci jest bardziej uporządkowany — podczas awansów na zmianę otrzymuje się +1 do wybranej cechy albo 1 Dar, który jest mechanicznym usprawnieniem postaci - np. -1 do przyjmowanych obrażeń, jak nie nosisz zbroi. BSH wprowadza też swoje dodatkowe zasady. Jedna z nich bardzo mi się podoba — testy grupowe. Jeśli grupa wykonuje wspólnie jakieś zadanie, to sukces połowy graczy oznacza udany test całej grupy. Druga to kość zagłady (Doom Die), która jest z jednej strony zegarem, a z drugiej pozwala na poprawę rzutów. Trochę to moim zdaniem przekombinowane. Mam wrażenie, że to po prostu próba dodania jakiejś mechaniki z indyków albo story games. Zresztą pojawia się tu również pojęcie sukcesu z konsekwencją przy nieudanym teście i fragment o fail foreward, więc coś jest chyba na rzeczy.

Główne różnice dotyczą jednak rzeczy „miękkich". Postaci tworzy się, wybierając najpierw ich pochodzenie, a następnie przeszłość (można wybrać aż 3 - każda daje jakieś mechaniczne usprawnienie postaci). Część tych przeszłości daje dostęp do dodatkowych możliwości — czarów, paktów z demonami, broni runicznych, itp. Wygląda to całkiem interesująco. Bardzo ciekawie przedstawia się też część dotycząca tworzenia świata. Znajdujemy tu generatory pozwalające na przygotowanie całego settingu wraz z jego geografią, głównymi siłami, polityką, itp. Tabele losowe w Black Hacku były dużo bardziej przyziemne. Całkiem fajne są też dodatki — krótki przewodnik na temat tego, jak prowadzić grę, generator wątków na podstawie twojej ulubionej książki fantasy czy dobre rady od autorów takich jak Howard, Moorcock i Abercrombie.

Co dla niektórych może być ważne — znajdziecie tu również sekcję o tym, jak grać w BSH solo oraz Oracle (czy jest jakaś polska nazwa, która się przyjęła?) pomagające w kreowaniu wątków.

Generalnie, to całkiem ciekawa pozycja, która daje pełen zestaw narzędzi potrzebnych do wspólnej zabawy. Przy okazji dobrze się ją czyta i naprawdę pięknie wygląda. Wydaje mi się, że dla niejednej osoby może to być podstawowy podręcznik do grania w tym stylu.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej