Swords and Wizardry: White Box




D&D z milionem szczegółowych zasad sprawiło, że zacząłem szukać systemów zdecydowanie lżejszych, ale utrzymujących podobny klimat i sposób grania. Przebiłem się m.in. przez Knave, Cairn, Black Hack, ale też przez jeszcze bardziej niezależne i minimalistyczne rzeczy takie jak gry Nate Trame'a. Teraz cofnąłem się do samego początku i okazało się, że ta pierwsza wersja dungeonsów była naprawdę prosta. Historia zatoczyła koło.

The White Box w wydaniu Swords and Wizardry to zwięzły zestaw zasad potrzebnych do poprowadzenia gry. Część z nich ma opcjonalne warianty, więc trzeba będzie zdecydować, która wersja nam odpowiada. Tworzenie postaci to wybór jednej z trzech klas (kapłan, mag, wojownik), rasy (domyślnie człowiek, ale możliwe jest granie elfem, krasnoludem albo niziołkiem) i określenie sześciu podstawowych cech. Rzut obronny jest jeden (roll over). Klasa Pancerza może być malejąca (KP) albo rosnąca (RKP), nie używamy THAC0. Walka (w preferowanej przeze mnie wersji) to trafienie k20 + mod z poziomu powyżej RKP i rzut na obrażenia broni (wariantowo +mod z siły), obrażenia odejmowane od HP, gdy HP spadnie do 0, to trup (ewentualnie wyjęty z walki, a trup np. na -3 albo na -poziom). Zasady obejmują jeszcze tempo ruchu, obciążenie, zdobywanie doświadczenia i wbijanie poziomów, magię i czary oraz skarby. Z ciekawostek — w tej wersji nie ma nic na temat testów atrybutów. Jest jedynie informacja o modyfikatorach z nich wynikających i że one mogą wpływać na działania postaci, a część z nich ma określone znaczenie mechaniczne (siła do obrażeń, zręczność do trafienia z dystansu, charyzma do liczby przybocznych, inteligencja do skuteczności czarów, itd.). Z tego, co doczytałem, to czasem używano roll under cechy, chociaż czasem nie k20 a 3k6 (czyli w sumie tak, w jaki sposób losuje się wartość cechy), niektóre stoły używały roll over trudności dodając modyfikator z cechy do rzutu, a jeszcze inne miały zupełnie inne pomysły. MG może oczywiście wybrać pasującą mu wersję.

Według mnie największe zalety tego retroklona to właśnie jego prostota i modularność. On naprawdę zawiera wyłącznie podstawowe zasady (w dodatku w różnych wariantach) i każdy MG może przyjąć je jako bazę do tworzenia swojego indywidualnego zestawu reguł, które potrzebne są mu do prowadzenia gry (to jeszcze te czasy, w których zasady miały pomagać MG w rozwiązywaniu sytuacji w grze). To świetna alternatywa dla „nowoczesnych OSRów". Czasem warto wrócić do korzeni.

Podręcznik w 2010 roku przetłumaczył i opublikował w Internecie Witold 'Squid’ Krawczyk i jest dostępny na stronie:

https://www.spotkanialosowe.pl/.../Swords_and_Wizardry...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej