The Black Hack



The Black Hack od Davida Blacka to dość dziwna mieszanka tradycji i pomysłów, którym czasem bliżej do gier niezależnych. Z jednej strony mamy sześć podstawowych cech, rzuty na trafienie, klasy postaci, poziomy, hapeki, a z drugiej rzuty na spotkania co 15 minut czasu rzeczywistego i awans poprzez dzielenie się z innymi graczami historiami z przeszłości swojej postaci.

Najciekawszym elementem mechanicznym jest moim zdaniem Usage Die (Ud), która pozwala na pilnowanie zasobów (pochodni, żywności, amunicji, ale też np. przysług) bez ich dokładnego liczenia. Zasób ma przyznaną kostkę od k4 do k20 (Ud4 - Ud20) Za każdym razem, gdy postać zużywa zasoby, rzuca Ud i przy wynikach 1-2 zmniejsza ją o jeden poziom. Gdy wyrzuci 1-2 na Ud4, zasób się kończy. Proste, świetne. Można stosować też np. do zegarów postępu, zagłady, odliczania, itp.

Jeśli chodzi o dodatkową zawartość, to dostajemy ogromny zbiór tabel losowych i generatorów — w tym takich bardziej fikuśnych — np. można rzucić garstką kostek k4 na mapie wioski i budynki, na które spadną, znajdują się w wiosce, a wynik 1-4 decyduje o tym, w jakim są stanie. Jest tego pełno — potwory, NPCe, generator mapy hexowej, lochów, miejscowości. Tabele zajmują naprawdę kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt stron.

Co jeszcze? Grafika. Ilustracje i skład są proste, ale bardzo spójne i estetyczne. Bardzo mi się podoba, jak ta gra wygląda.

Podsumowując, to kolejna gra, w którą raczej nie zagram, ale wyciągam z niej świetne kości zużycia, a na stole lądują tabelki i generatory (muszę sobie zrobić jakiś miks z losówkami z Maze Rats — to będzie już naprawdę świetne combo).

PS Są też oczywiście smaczki — urocza lista familiarów, zawierająca takie pomysły, jak unosząca się w powietrzu gałka oczna albo tysiące małych pająków, a w bestiariuszu zamarznięty przybysz z przyszłości.

PS2 Dostępne jest też polskie tłumaczenie Tomasza Misterki, ale bazuje ono na pierwszej edycji gry:
https://funtrpg.com/content/black-hack

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej