Tunnel Goons



Szukając idealnej miniatury do prowadzenia małych lochowych przygód, trafiłem na „Tunnel Goons”, których autorem jest Nate Treme (znany również m.in. z PROLE). Od razu powiem, że to strzał w dziesiątkę. Ta jedna strona A4 to majstersztyk oszczędnej, ale przemyślanej mechaniki.

Postaci mają trzy główne cechy — Erudycję, Zręczność i Siłę. Poza tym mają też Życie (HP) i punkty ekwipunku (określają liczbę przedmiotów, które można wygodnie nosić). Tworząc postać, losujemy dzieciństwo, zawód i to, czym postać zajmowała się podczas wojny. Z rzutów tych wynikają modyfikatory do cech oraz przedmioty, które trafiają do ekwipunku. Jeszcze tylko imię, kolor płaszcza, jeden dodatkowy przedmiot i można zaczynać.

Testy polegają na rzucie 2k6 + cecha + 1 za każdy przedmiot, który może się przydać w danej sytuacji. Jeśli wynik jest równy albo większy od stopnia trudności (8 łatwy, 10 średni, 12 trudny), to akcja się udała. Walka odbywa się na tej samej zasadzie, ale rzucamy przeciwko Trudności (T) przeciwnika. Jeśli wyrzucimy więcej, to różnica między wynikiem a T, to liczba zadawanych obrażeń. Trudność przeciwnika odpowiada przy okazji jego Życiu, więc kolejnym razem jest nam go łatwiej trafić. Jeśli osiągniemy wynik niższy niż T przeciwnika, to obrażenia otrzymuje nasza postać. Jeśli Życie spadnie do 0, to postać umiera.

Są tu jeszcze zasady dotyczące awansów, przeciążenia i odpoczynku. Co dwie sesje można podnieść o 1 jedną z cech i Zdrowie albo punkty ekwipunku. Noszenie większej liczby przedmiotów niż wynika z tych punktów, oznacza modyfikator -1 do rzutów na Zręczność i Siłę za każdy nadmiarowy przedmiot. Spędzenie nocy w bezpiecznym miejscu pozwala na odzyskanie całego Zdrowia. I to wszystko. Tak, to naprawdę wszystkie zasady.

Oczywiście do gry powstało sporo dodatków — m.in. co najmniej dwa dotyczące posługiwania się magią, więc jeśli czegoś Wam brakuje, to z pewnością da się znaleźć gotowe uzupełnienie tej luki. Zawsze można też dopisać jakiś fragment samemu, chociaż autor we wstępie opowiada się za prostotą zasad, które mają jedynie pomagać w rozgrywce, a nie dyktować jej przebieg.

PS Gra została wydana po polsku (korzystam z nazewnictwa z tego tłumaczenia) przez Nerd Sirens jako Zbiry (translacja, skład i ilustracje: Łukasz Kowalczuk). Z tego, co wiem, dostępna była jedynie w wersji fizycznej w nakładzie ok. 200 egzemplarzy. Jestem bardzo wdzięczny Tytusowi z Łotr za jej udostępnienie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej