Dungeons&Dragons: Stranger Things



Kiedy moi synowie obejrzeli Stranger Things i zapytali "W co oni grają? Czy my też możemy?", zaczęła się nasza wspólna przygoda z RPG. Co prawda zaczęliśmy od Warhammera, ale dość szybko przeszliśmy do innych, dużo lżejszych (i dziwniejszych) gier. Dopiero niedawno w moje ręce trafił starter D&D w wydaniu serialowym, więc postanowiłem mu się przyjrzeć.

W pudełku znajdują się dwa podręczniki - podstawowe zasady i przygoda Mike'a, w którą grają dzieciaki w serialu; zestaw kostek, karty wygenerowanych na potrzeby przygody postaci i dwie figurki demogorgonów. Prezentuje się to nieźle.

Zasady przedstawione są w bardzo jasny sposób, a początkowa sekcja "How to play" naprawdę prowadzi przyszłego Mistrza Podziemi za rękę. Za to duży plus. Minus za same zasady. W porównaniu z wczesnymi wersjami dedeków 5e to zestaw szczegółowych i moim zdaniem niepotrzebnych mechanik (i to nawet w wydaniu starterowym). Wystarczy wspomnieć, że mechanika skakania w dal i wzwyż zajmuje prawie tyle miejsca co zasady walki w White Box.

Przygoda Mike'a to natomiast całkiem przyjemne wprowadzenie do świata fantastycznych przygód, chociaż z pewnością ma swoje wady. Historia nie za bardzo trzyma się kupy, jest liniowa i sporo w niej niepotrzebnej walki z wieloma przeciwnikami (10 troglodytów tu i tam), ale oddaje trochę klimat serialu i myślę, że i tak sprawi przyjemność młodszym graczom. Z chęcią poprowadzę ją swojej nastoletniej drużynie, ale raczej na wcześniejszych wersjach Lochów i Smoków. Zobaczymy, co z tego wyjdzie.

Podsumowując, jest to bardziej marketingowy produkt niż pełnoprawna sensowna gra, ale fani serialu i młodsi gracze powinni być zadowoleni. Hasbro pewnie też, bo pudełka szybko zniknęły z półek, a na portalach aukcyjnych swego czasu osiągały wysokie ceny. Obecnie można je kupić sporo taniej, co prawdopodobnie można potraktować jako dość chłodną ocenę ich zawartości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej