Fantazje Mircalli



To już ostatnia gra z serii BILET NA od @Gusła Studio (przynajmniej na razie). Fantazje Mircalli zapraszają "do świata, w którym horror splata się z romansem, a pożądanie jest silniejsze od głodu". W inspiracjach znajdują się Romeo i Julia oraz Wywiad z wampirem. Tak, to gra o uczuciach. Dla pełnoletnich.

W kolejnych scenach Protagoniści, bazując na więziach (nazywanych tu Vincula) między postaciami graczy i niezależnymi, starają się uwolnić od swoich cierpień, by w finałowej scenie osiągnąć ekstazę. Od razu muszę zaznaczyć, że temat i struktura gry leżą na przeciwnym biegunie moich zainteresowań (a może po prostu doświadczeń). Nigdy nie wciągnął mnie też Wampir i zasadniczo preferuję gry "przygodowe", a nie relacyjne. Na tyle, na ile umiem jednak ocenić, wydaje mi się, że sposób budowania scen i mechanizmy je napędzające współgrają z konwencją i dają szanse na "dowiezienie" tego, co zapowiadają.

Mechanicznie jest prosto i większość ulotki dotyczy tak naprawdę tworzenia swojej postaci i jej relacji z innymi. Główna mechanika polega na rzucie k6 (tak naprawdę dwiema kostkami i wyborze tej, która pasuje nam bardziej), dodaniu modyfikatora z osobowości (postać może być Namiętna albo Stonowana) i sprawdzeniu, co z tego wyjdzie. I tu jest najciekawszy dla mnie aspekt gry. Wynik rzutu nie oznacza, czy coś się udało, czy nie. Oznacza sposób, w jaki tego dokonaliśmy. Im bliżej 6, tym bardziej pożądliwie, bezmyślnie i instynktownie. Im bliżej 1, tym bardziej chłodno i okrutnie. Muszę to przemielić w głowie i może wykorzystać w jakiejś grze o żelkowych zwierzętach pokonujących najeźdźców z kosmosu.

Może będę się powtarzał, ale technicznie wszystko wydane jest bez zarzutu. Ilustracje, skład, tłumaczenie — wszystko na wysokim poziomie. Brawo! Mam nadzieję, że to nie koniec serii, i że w BILECIE NA doczekamy się kolejnych gier.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej