Ten Candles


Słyszałem o tej grze wiele razy, mam ją od dłuższego czasu, ale jakoś nigdy nie mogłem się za nią zabrać. A nawet jak już się zabrałem, to nie mogłem doczytać jej do końca. Nie jest napisana łatwo, lekko i przyjemnie. Szczególnie pierwsza część, przeznaczona dla graczy, jest niezbyt przystępna. Zasady są oryginalne i specyficzne, więc trudno je zrozumieć, a tu jeszcze nie są zbyt dokładnie tłumaczone, bo szczegółowo są opisane w sekcji dla MG. Tym razem się zawziąłem i muszę powiedzieć, że było warto.

Ten Candles to gra o konkretnej sytuacji, zgasło słońce, pojawili się Oni, a świat zmierza w stronę zagłady. Postacie graczy mają jeszcze jedną, ostatnią misję, ale z samych założeń gry wynika, że będzię ona nieudana i skończy się śmiercią wszystkich BG.

Mechanika opiera się na odgrywaniu kolejnych scen odliczanych zapalonymi świecami (bardzo mnie bawi ostrzeżenie na początku podręcznika, że to niebezpieczne, że trzeba uważać i że autor nie ponosi odpowiedzialności, itd.). Konflikty rozstrzygane są za pomocą rzutu pulą kości równej liczbie pozostałych świec. Porażka oznacza, że kończy się scena i gaśnie jedno światełko. Gracze mogą korzystać z cech i momentów, żeby przerzucać "jedynki" (każda odejmuje jedną kostkę do kolejnego rzutu, ale tylko w tej samej scenie, przejście do kolejnej resetuje pulę) albo cały rzut. Bardzo istotne są też prawa do narracji, które decydują o tym, czy sukces opisują gracze, czy MG. Mechanika sprawia, że sytuacja BG jest coraz trudniejsza, testy mają coraz mniejsze szanse na sukces, aż do ostatniej sceny, z jedną świecą, gdzie porażka oznacza śmierć. W części dla MG zasady opisane są już dużo lepiej i autor podaje dużo obszernych przykładów, przy okazji pokazując, jak jego zdaniem powinna wyglądać rozgrywka.

Fabuła tworzona jest wspólnie, gracze mają ogromny wpływ na przebieg rozgrywki, a punktem wyjścia są jedynie małe moduliki (mniej więcej na pół strony) - jest ich w tym podręczniku kilkanaście i są bardzo ciekawe. Play to find out pełną gębą (chociaż finał jest znany od samego początku).
Ten Candles to jedna z tych gier, które mają bardzo ściśle określoną konwencję i mechanikę, która ją bezpośrednio wspiera (jak w Alice is Missing). Lubię to podejście.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej