Fajerbol: Terra Incognita



Mechanika Fajerbol, ale zamiast klasycznego fantaziaka mamy lata trzydzieste, fantastyczny ląd, który wynurzył się z oceanu, a na nim dziwaczne zwierzęta, dinozaury, jaszczuroludzi, tajemnicze ruiny, a w nich nieprzebrane skarby. Indiana Jones wsiada na pterodaktyla i leci do Zaginionego Świata.

Mechanika jest prosta, ale dająca dużo okazji do zabawy. Podczas tworzenia postaci losujemy cechy i na podstawie najniższej z nich określamy pochodzenie postaci, a na podstawie najwyższej — jej profesję. Bardzo podoba mi się takie odwrócone podejście. Bohater otrzymuje talent (opisowy) oraz przedmioty z wartością modyfikatora (limitem jest biegłość w danej kategorii przedmiotów, np. broń +4). Wszystkie testy są przeciwstawne. Gracze opisują akcję, MG reakcję i sprawdzają, która z nich zaistnieje. Do rzutu dodaje się pasującą cechę, punkty za jeden wykorzystany przedmiot oraz, jeśli uda się wykorzystać talent, dodatkową kostkę. Wygrywa ten, kto wyrzuci więcej. Jeśli test dotyczy wyzwania niezwiązanego z przeciwnikiem, MG ustala jego trudność (liczbę kostek) i rzuca, by określić wartość do pokonania. Testy to właśnie doskonała okazja do zabawy. Wymyślanie, jak dodać peruka +1 i jak użyć talentu "mówię w nieznanym języku" podczas próby ucieczki z kotła powieszonego nad ogniskiem to coś, co lubię w tej grze najbardziej.

Łukasz Kołodziej jak zwykle nie zostawia mistrza gry samemu sobie i daje mu całą garść tabelek, przykładów i gotowych opcji do wykorzystania. Kocham generator misji. Kilka rzutów kośćmi i mamy: odwiedź odwróconą piramidę, gdzie grasuje wielki jaszczur oraz mięsożerne rośliny, aby znaleźć swojego ucznia, którego uwięziono. Potwory są opisane, miejsca są opisane. Można grać.

Terra Incognita była pierwszą z gier z serii Fajerbol, którą poznałem. Kocham te klimaty (jakoś ciągnie mnie do ruin w dżungli), więc był to naturalny wybór. Mając jedynie doświadczenia z tradycyjnymi grami, nie wiedziałem na początku, jak się za nią zabrać. Bardzo pomógł mi film na YT, na którym grę prowadził Łukasz (link w komentarzach). No i było to pewnego rodzaju objawienie. To tak można? Zamiast pisać przygodę przez dwa tygodnie, wziąć tabelkę, wylosować i grać? Można, a jak tabelka jest dobra, to może być świetnie. A ta jest dobra


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej