Bohaterowie Albionu



Jeśli życie w twoim zamku jest szare i smutne, otwórz nowy podręcznik Fajerbol i wpuść do swojego świata trochę koloru. Śmiałkowie zza siedmiu mórz, lasów i gór, prearturiańskie legendy, smoki i zła czarownica Morgana czekają już na ciebie. OK, trochę mnie poniosło, ale naprawdę lubię tę grę.

Po pierwsze bardzo lubię mechanikę. Każda strona testu zbiera pulę kostek k6. Dostaje je za każdą sensowną akcję, przedmiot, umiejętność, doświadczenie, itd. Co ważne, liczą się dokonania całej grupy. Następnie rzucamy tymi garściami kostek, sumujemy je i kto ma większą wartość, decyduje, co dzieje się z pokonaną stroną. Czyli np. walczymy ze smokiem, w drużynie jest łucznik (1k6), mag, rycerz (+1), łucznik ma strzałę Smokobijcę (+1), mag rzuca czar spowalniający smoka (+1), drużyna wie, że smok ma poluzowaną łuskę (+1), łucznik wspiął się na półkę skalną, skąd ma lepszy widok (+1). Rzucamy 6k6. No a smok? Smok też na pewno ma jakieś przewagi.

Po drugie kocham ilustracje. Łukasz Kołodziej zrobił ich naprawdę kilkadziesiąt, a każda z nich jest ręcznie narysowana w GIMPie. Cudo.

Po trzecie podoba mi się historia, świat i przykładowa przygoda - wioska, potwory, zła czarownica.

Po czwarte jest tu świetny materiał do tworzenia przygód. To naprawdę kilkadziesiąt stron generatorów: wiosek, mieszkańców wiosek, leży potworów, samych potworów, itd. Wszyskie są bardzo fajnie opisane - np. mają wyróżniki, dążenia, itd.

Po piąte jest prosta i kolorowa, ale nie znaczy to, że jest dla dzieci (chociaż może). Nasz potwór pożerał wieśniaków, my spuściliśmy mu porządny i zdecydowanie przepełniony agresją łomot.

Po szóste jest dzik Staszek. Chrum.

Cóż więcej mogę napisać? Grałem, świetnie się bawiłem, szczególnie polubiłem wspólne drużynowe wymyślanie, co my możemy zrobić, żeby dostać jeszcze jedną kostkę. Polecam.

PS Coś tam przy niej pomagałem, więc jestem zupełnie nieobiektywny.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej