Cthulhu: Głębia Zieleni



Rzucaj Nie Gadaj wydali ten podręcznik kilka miesięcy temu i trochę się od niego odbiłem. Po poprowadzeniu Trophy Dark i przeczytaniu Delty Green rozumiem z niego dużo więcej.

Jeśli chodzi o mechanikę, to z pewnością przydaje się znajomość jakiejś innej gry z cyklu Dark. W Głębi Zieleni zasady nie są niestety najlepiej wytłumaczone i zajrzenie do Cthulhu Dark albo Trophy może bardzo pomóc w ich zrozumieniu. Jeśli już się je ogarnie, to są bardzo wdzięczne - mocno wpływają na fabułę i pchają akcję w kierunku zatracenia, szaleństwa, coraz głębiej w otchłań Cthulhu. Dodanie do tego elementów z życia prywatnego agentów może wystraszyć bardziej tradycyjnych graczy, ale moim zdaniem ta warstwa wprowadza ciekawy kontrast i pokazuje, jak praca wpływa destrukcyjnie na codzienność.

Podstawowy test polega na rzucie pulą k6. Jedną jasną mamy w zasadzie z automatu (jeśli człowiek mógłby to zrobić), drugą można otrzymać, jeśli nasza profesja może się przydać w teście. Kolejną, ale już ciemną, dodajemy, jeśli narażamy swoje zdrowie fizyczne albo psychiczne (z tego, co rozumiem, może o tym zadecydować MG, ale też zaproponować sam gracz). Wynik na najwyższej kostce określa stopień sukcesu (tak, nawet 1 to sukces, ale taki ledwo ledwo). Jeśli najwyższa wartość wypada na kości ciemnej i jest wyższa niż jego obecny Stres, to wzrasta on o 1. Jeśli sytuacja dotyczy Mitów, to sprawdzany jest też poziom Przeczucia. Gdy Stres osiągnie 6, agent zyskuje Zaburzenie. Z kolei 3 Zaburzenia doprowadzają do Wypalenia i końca pracy w Organizacji. Podobnie działa Przeczucie, ale ono "wykańcza" agenta już przy pierwszym dojściu do szóstki. "Wyczyścić umysł" można w Scenach Domowych, które odgrywa się po wykonaniu misji albo jako retrospekcje (jeśli korzystamy z Oparcia - osoby z "normalnego" życia, która jest naszą opoką).

Trochę dziwią mnie proporcje w części dla MG. O tworzeniu przygód są w zasadzie 2 strony, a o czym nie tworzyć przygód są 3. A... o Skrytce i tym, co agenci mogą w niej znaleźć, jest 8 stron. Dużo lepiej przygotowana jest część o Polsce. Michał Maciąg zrobił tam naprawdę świetną robotę. Opis Organizacji jest bardzo ciekawy, zagrożenia pomysłowe i nawet elementy w Skrytce dają jakoś więcej możliwości.
Czy poprowadziłbym Głębię Zieleni? Raczej nie, ale głównie dlatego, że moja wiedza o Delcie Green i o mitach Cthulhu jest bardzo pobieżna. Czy chciałbym w nią zagrać? Tak, zdecydowanie.

PS Polska wersja jest naprawdę profesjonalnie wydana - dobrze się prezentuje, nie ma baboli, a dodatek lokalizacyjny jest przygotowany lepiej niż oryginalny. Brawo!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej