Greystokes



Kiedyś szukałem różnych popularnych postaci, światów, książek, które nie mają swojego erpega. Jedną z nich jest Tarzan. Być może dlatego, że jego historia jest tak skupiona na jednym bohaterze, że trudno sensownie zrobić postaci graczy, które nie są właśnie nim (czy Wiedźmin boryka się z tym samym problemem?). Czyli po prostu wszyscy chcą być Tarzanami, a jak nikt nie może być Tarzanem, to w ogóle nikt nie chce grać. Łukasz Kołodziej rozwiązał ten problem w swoich Greystokes, w których możemy wcielić się w rodzeństwo wychowywane przez zwierzęta. Odnalezieni po latach członkowie bogatego rodu wracają do Londynu, gdzie czekają na nich ekscytujące, lecz niebezpieczne, przygody (czyli wszyscy mogą być Tarzanami).

Gra, jak to zazwyczaj bywa w publikacjach Fajerbol, ma prostą mechanikę. Tym razem opiera się ona o Honey Heist, czyli mamy dwie cechy: Człowiek i Bestia. Startujemy z 3 punktami w każdej z nich, a w trakcie gry wajcha przesuwa się w jedną lub drugą stronę. Testy polegają na rzucie k6. Wynik równy lub niższy od stosowanej cechy to sukces. Raz na grę postać może dokonać heroicznego wyczynu, przekraczającego możliwości śmiertelników i przeczącego prawom fizyki, chemii, biologii oraz każdej innej znanej człowiekowi nauki. Wyczyn zależy od tego, jakie zwierzęta wychowywały postać. Prosto, ale fajnie, prawda?

Podręcznik zawiera spory zestaw tabel losowych oraz trzy przykładowe przygody. Można usiąść i od razu zacząć grać. Oczywiście powstało do niego miliard dodatków — gotowe moduły z przygodami (wspaniały Ogród Jurajski), zestawy NPCów, światy (podmorska żegluga, wnętrze Ziemi, epoka małp), a nawet możliwość przeżycia przygód na Marsie.

Jeśli chodzi o warstwę wizualną, to jest to moim zdaniem najlepiej wydana gra ze stajni Fajerbol. Skład jest rewelacyjny, a ilustracje Jacka Kuziemskiego (@Brzozo) doskonale wpasowują się w klimat.
PS Trochę przy niej pomagałem, więc jak zwykle w przypadku fajerbolowych wydawnictw nie jestem całkowicie obiektywny, ale zasadniczo cała ta strona to moje subiektywne odczucia dotyczące poszczególnych gier. No i ta gra jest naprawdę świetna

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej