Vast Grimm



Dwa startery spodobały mi się na tyle, że sięgnąłem po podręcznik główny. Mechanicznie jest to klon Mork Borga, a może nawet bardziej Cy_Borga, bo klimaty są tu zdecydowanie bardziej sci-fi niż fantasy.

Pełna wersja zawiera oczywiście szczegółowe opisy mechaniki (borgowo prostej) i tworzenia postaci, ale przede wszystkim dokłada do starterów cały lore. W końcu dowiadujemy się, co to za robale chcą pożreć świat, skąd się wzięły, jak działają na ludzi i jak rosną. Opis świata, momentu, w którym się znalazł, planet, frakcji, stworów i przeciwników jest bardzo barwny i spójny. Nie mam poczucia liźnięcia tematu, tak jak to było w Mork Borgu.

Końcowe rozdziały to krótka misja wprowadzająca i generatory pozwalające na tworzenie kolejnych przygód. Mam wrażenie, że te np. w Screams Amongst the Stars były ciekawsze, ale i tak da się z nich coś wycisnąć. Sama misja to klasyczny opuszczony statek, z którego trzeba wydobyć artefakt, zanim inni amatorzy łatwego zarobku położą na nim swoje łapy. Klasyka, ale wykonana całkiem nieźle.

Jeśli chodzi o realizację, to jest dobrze. Graficznie bogato (chociaż styl jest inni niż np. Cy_Borga - trochę w klimacie filmów na kasetach video z lat 80-tych), ale czytelnie. Linia wydawnicza żyje i ukazują się kolejne dodatki, zestawy kart, kostki. Jeśli gra się spodoba, to można w niej spędzić sporo czasu.

Czy warto kupić podręcznik, mając startery? To zależy. Do ich rozegrania nie jest potrzebny (chociaż dużo łatwiej zrozumieć niektóre tematy), ale jeśli nie ma to być gra na szybki jednostrzał, to z pewnością bardzo się przyda.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej