Potwór Tygodnia: Don't You (forget about me)


Don't you (forget about me) to tajemnica do Potwora Tygodnia, której napisanie sprawiło mi chyba największą przyjemność. Od zawsze miałem ochotę stworzyć klasyczny slasher - grupa nastolatków, mroczny las, pół-dzikie ofiary chowu wsobnego polujące na nich dla krwawej zabawy. Akurat kilka tygodni wcześniej Łukasz Kołodziej wypuścił Honor MacKenziech, do którego przygotowałem dodatek o granny magic (Magia Czarnych Lasów). Stwierdziłem, że to doskonały pretekst, żeby wykorzystać te doświadczenia i w końcu zrealizować swoje małe marzenie.

Tajemnica zaczyna się standardowo. Grupa nastolatków wjeżdża do lasu, samochód uderza w drzewo. W najbliższej okolicy znajdują się: opuszczony obóz skautów, z którego kilka lat temu porwano czwórkę dzieciaków, chatka myśliwska nad jeziorem, cmentarzysko samochodów, wieża obserwacyjna i farma MacKenziech. Członkowie klanu nie mogą przepuścić takiej okazji. Mamuśka wysyła swoich synów na polowanie. Bohaterowie Graczy wcielają się w łowców, którzy mają wkroczyć na scenę w ostatniej chwili i uratować dzieciaki.

Najwięcej radości sprawiło mi bawienie się konwencją. Wiadomo, że ofiary w slasherach są bardzo stereotypowe, dlatego sięgnąłem do samego źródła i przerażeni nastolatkowie ścigani w mrocznym lesie to postaci żywcem wyjęte z filmu The Breakfast Club (stąd też tytuł). Wiadomo też, kto ginie pierwszy i gdzie nie należy iść. Odliczanie trzyma się oczywiście tych reguł. Przeciwnicy również trzymają się konwencji. Synowie to tępi i brutalni twardziele, ale boją się matki, która z kolei od lat para się magią czarnych lasów.

Miałem pewne obawy co do tego, jak to wszystko wpasuje się do mechaniki i zasad Potwora Tygodnia, ale było kilka okazji, żeby ją wypróbować, i muszę powiedzieć, że było naprawdę soczyście.

Tajemnica do pobrania za darmo:
https://hechlok.itch.io/dont-you-pl


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej