Carcass Crawler #1



O tym oficjalnym zinie do OSE pisałem już wcześniej przy okazji wydania 3. numeru. Teraz cofnąłem się do samego początku.

Widać, że pomysł na to wydawnictwo był od razu bardzo konkretny. Znowu otrzymujemy kilka klas, parę ras oraz rozszerzenia podstawowych zasad gry.
 
Tym razem trafili się nam: akolita, gargantua (olbrzym), goblin, hephaestan (dziwne elfy mentaliści), kinetyk (mają niesamowite umiejętności władania nad materią) i magowie (nie mogą zapamiętywać czarów, rzucają je tylko z ksiąg i zwojów, ale mogą wytwarzać magiczne przedmioty i mają szereg dodatkowych umiejętności, przypominających nieco te złodziejskie). Rasy i klasy są naprawdę ciekawe, ale też dość potężne i mam wrażenie, że "szarakom" z podstawki ciężko byłoby nie zazdrościć tym błyszczącym, fantastycznym bohaterom.

Kolejny rozdział to zasady korzystania z broni prochowej wraz z listą ekwipunku. W niektórych settingach to pewnie przydatne, chociaż osobiście nie przepadam za muszkietami w moim fantasy.
Najciekawsze wydają mi się jednak dwa rozdziały modyfikujące zasady podstawowe. Po pierwsze Combat Talents. Kilka naprawdę ciekawych zdolności, które wprowadzają konkretne mechaniczne zmiany do walki. Wojownik może wybrać jeden spośród nich już na pierwszym poziomie i dobrać kolejne na piątym i dziesiątym. Talenty te są naprawdę potężne, np. Defender daje -2 do ataku wszystkim przeciwnikom próbującym zrobić krzywdę towarzyszom wojownika (na niego samego ten bonus nie działa). Fajna sprawa. Druga część to alternatywne zasady umiejętności złodzieja. Przede wszystkim zmiana systemu procentowego na x-na-6 oraz możliwość przydzielania podczas awansu punktów do wybranych umiejętności. Dzięki temu gracz zyskuje możliwość kierowania ścieżką rozwoju swojego złodzieja.

Tak jak w przypadku części 3. Carcas Crawler nie czaruje, nie zachwyca grafiką, ale daje naprawdę konkretne i przydatne narzędzia. Bardzo porządna rzecz.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej