A Visit to San Sibilia


Zgubiliście się kiedyś w dziwnym obcym mieście? Ale tak, że wracacie na ten plac, z którego przed chwilą wyszliście, żeby zajrzeć jeszcze raz do antykwariatu u tego zabawnego, rubasznego gościa z zakręconym wąsem, ale jego już tam nie ma? O tym właśnie jest ta urocza gra solo.

Wcielamy się w postać odwiedzającą miasto, którego nie ma na mapie. Może kiedyś widzieliśmy jego nazwę w starej encyklopedii, może ktoś nam powiedział, jak tam trafić. Spędzamy w nim kilka dni, a o ich treści decydują wyciągane karty. Odstęp między kolejnymi wpisami w dzienniku odmierzamy za pomocą kości k6. Za każdym razem, gdy podczas losowania wypadną dwie takie same karty (kolory lub wartości), miasto się zmienia, a my zaznaczamy sobie jedną kratkę na zegarze postępu. Gdy zaznaczymy 4, opuszczamy miasto.

Mechanika jest bardzo prosta, ale sam pomysł na grę, jej klimat i dziwna ulotność są bardzo wciągające.

Można ją pobrać za kilka dolarów: https://jimmyshelter.itch.io/a-visit-to-san-sibilia
Jest jeszcze jedna community copy, więc można też załapać się na darmową wersję.

PS Jeśli chcecie udać się do San Sibilia i wczuć się w jakąś konkretną sytuację w wybranym dniu, to przydatne mogą okazać się nasze (Kaja Solska i moje) Chwile: https://hechlok.itch.io/chwile

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej