Blackborrow Academy



Blackborrow Academy to króciutka (dosłownie 6 stron zeszytu) gra pozwalająca na rozegranie przygód w szkole magii. Wszyscy, którzy zaczęli wyciągać z szafy swoje peleryny Gryfindoru, mogą się jednak wstrzymać. Tym razem wcielamy się w nauczycieli, którzy kilkanaście lat po pokonaniu Rozbicia muszą ponownie stawić mu czoła i ochronić swoich uczniów. Ma to sens, w końcu nauczyciele powinni mieć lepsze kwalifikacje do walki z wielkim Złem niż ich podopieczni.

Większa część książeczki dotyczy tworzenia postaci graczy oraz świata. Kim jest nauczyciel, czego dokonał 15 lat temu, czego się wstydzi z tamtego okresu, jakie ma relacje z innymi? Następnie tworzymy grupkę uczniów — oczywiście nie wszystkich, ale takich, na których skupia się uwaga: największy zbój, cwany mądrala, niepokorny anarchista i (uwaga) uczeń, o którym opowiada legendarna przepowiednia. Kolejny element to ciało zarządzające szkołą, które ma utrudniać postaciom życie i dążyć do likwidacji szkoły.

Mechanika jest niesłychanie prosta. Gra jest kooperacyjna, rozgrywa się w kolejnych scenach, a każdą z nich prowadzi jeden z graczy. Następnie się zmieniają. Już pierwsza scena powinna dotyczyć jakiegoś konkretnego problemu (do stołówki wpada jeden z uczniów, jego szata jest podarta, a z kącika ust cieknie stróżka krwi. "Drake nie żyje!", krzyczy i pada wycieńczony na podłogę u waszych stóp). Sytuacje rozwiązujemy na dwa sposoby: wybieramy akcję z listy A i wydajemy token albo wybieramy akcję z listy B i otrzymujemy token. Lista B oczywiście prowadzi do pogorszenia sytuacji. Token można również otrzymać w sytuacji, gdy gracz prowadzi scenę i jest ona wyjątkowo mroczna albo buduje napięcie. To wszystko.

Osobiście brakuje mi tu trochę mięsa. W opisywanym niedawno The Last Hand rozgrywka wyglądała nieco podobnie, ale jednak karty i prompty z nimi związane pomagały w budowaniu kolejnych scen. Tutaj wszystko spoczywa na naszych barkach. Nie ma nawet zestawu tabel losowych, z których można byłoby czerpać inspirację (a miejsce z pewnością by się znalazło — można byłoby dobić do 8 stron). Jeśli jednak macie filmy/książki o młodych czarodziejach w jednym palcu, nie powinno być problemu, żeby stworzyć odpowiednie sceny i wkroczyć w ten świat z hukiem (magicznym).

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej