Trolle na Moście



Oskar Świda (jeszcze raz dziękuję za polską wersję Cairna) przetłumaczył małą zabawną grę Trolle na Moście autorstwa Melfy. Gramy trollami. Tak, na moście.

Na początku tworzymy trolla i most (odpowiadając na kilka prostych pytań), a następnie przechodzimy do zabawy. Naszym głównym celem jest pobieranie myta. Narrator wysyła nam natomiast kolejnych niewygodnych, niechętnych, gburowatych, kłócących się o wszystko podróżnych (tabela k50 + k20 problemów z sąsiadami), z którymi musimy sobie poradzić. Autor sugeruje, że pojedyncza sesja powinna trwać około tygodnia czasu w grze i każdego dnia trolle powinny spotkać kilku podróżnych.
Mechanicznie mamy tu hack Lasers and Feelings Harpera. Na biegunach osi są Gadka i Krzepa. Startowo rzucamy jedną k6 i w zależności od używanego podejścia musimy rzucić poniżej albo powyżej naszej cechy. Jeśli jesteśmy przygotowani albo robimy coś, w czym jesteśmy dobrzy możemy dołożyć kolejną k6.

Skład jest bardzo surowy i nie ma się tu nad czym rozpisywać (oryginał wygląda podobnie). Tłumaczenie jest sprawne, zasady są wyjaśnione czytelnie, czyta się przyjemnie.

Gra jest prosta, lekka i zabawna. To idealny pomysł na niezobowiązującą sesję na wyjeździe albo awaryjną rozgrywkę, gdy połowa drużyny nie pojawi się przy stole. Myślę, że może być też uzupełnieniem/spin-offem do Zielonych Nosów. Lubię małe konkretne gry o czymś i ta dokładnie taka jest.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej