Wścibska Ferajna



Tytus Rduch znany jako Łotr stworzył kilka lat temu małą grę (2 strony A4), która sprawiła mi dużo radości i przyczyniła się do fajnego, wesołego wieczoru z sesją z zerowym prepem. We Wścibskiej Ferajnie gracze wcielają się w grupę nastolatków lub psów rozwiązujących nadprzyrodzone tajemnice, które zawsze okazują się przykrywką dla przestępczych spisków. Brzmi znajomo, prawda Scooby?

Mechanika opiera się na przechodzeniu kolejnych scen i zdobywaniu w nich Punktów Wskazówek (w wyniku udanych testów) albo Punktów Przerażenia (w wyniku porażek). Test to rzut 2k6 (ewentualnie 3k6, jeśli zadanie pasuje do charakterystyki postaci), a sukces to wynik 7+. Jeśli gracze zbiorą liczbę PW równą liczbie uczestników gry lub od niej większą (wliczając MG), mogą przejść do sceny finałowej, czyli próby schwytania potwora. Mogą też poprosić MG o dodatkowe sceny, żeby spróbować zdobyć więcej PW (to bezpośredni cytat z zasad).

W scenie finałowej gracze wspólnie opisują kilkuetapowy plan schwytania potwora, a następnie ustalają rezultaty poszczególnych etapów, rzucając kośćmi. Osobiście dodałem tu jeszcze house rule: każdy z graczy zapisywał na kartce, kto jego zdaniem kryje się pod maską, a po ujawnieniu przestępcy porównywaliśmy wynik z przewidywaniami.

Druga strona gry to poradnik dla Mistrza Gry oraz kilka tabel, które pozwalają na błyskawiczne przygotowanie tajemnicy oraz popychanie fabuły do przodu, jeśli gracze się gdzieś zablokują.

Zachęcam serdecznie do wypróbowania Wścibskiej Ferajny. W naszym przypadku ta jedna kartka przełożyła się na naprawdę udany wieczór przy stole.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej