Vast Grimm: Adventures in the Volatile 'Verse #1


Pisząc o Death in Space odniosłem się do dużo bardziej pokręconego klimatu Vast Grimm. Ten zin z trzema przygodami to doskonały przykład na różnice między tymi dwoma systemami. Nie ma tu smutnego, mrocznego kosmosu, zbierania skrawków metalu, żeby naprawić napęd i uciec z opuszczonej planetoidy-kopalni. Jest za to bóg-pająk, latające kwaśne płaszczki, arachnozombie, fabryka maszynoludzi we wnętrzu ogromnego planeto-robaka. Wystarczy spojrzeć na okładkę.
W tej przepełnionej kolorami książeczce, na 34 stronach znalazły się trzy przygody. Pierwsza z nich to klasyczny loszek. Szpital psychiatryczny dla kryminalistów, w który uderzyła asteroida (chociaż tak naprawdę pewnie to była meteroida). Możemy pokręcić się po korytarzach szpitala, spotkać dziwnych mieszkańców cel, powalczyć ze zmutowanymi szczurami laboratoryjnymi i powstrzymać szefa ośrodka przed obudzeniem boga-pająka. Brzmi mocno borgowo i jest mocno borgowe. Przygoda jest mięsista, jest gdzie poszperać, jest z kim pogadać. Robi dobre wrażenie.

Druga jest moim zdaniem dużo słabsza. Sam pomysł jest ciekawy - latająca robalo-planeta, w której wnętrznościach wyznawcy Szóstki produkują ludzi-maszyny. Poryte jak nie wiem co. Realizacja jest jednak dużo gorsza niż pierwszej przygody. Kilka pomieszczeń, bardzo liniowy loch, trochę klimatu i nie ma nawet jednego NPCa, z którym można pogadać. Zdecydowanie do odpuszczenia.

Trzecia przygoda to zupełnie inne podjeście - otwarty moduł, stacja kosmiczna-pułapka z kilkoma frakcjami, które mają rozbieżne cele. Dostajemy garść NPCów, kilka możliwych misji do wykonania, sporo tabel losowych i generatorów. To już na pewno trudniejsza zabawa, wymagająca trochę doświadczenia od MG i graczy, ale wszystko trzyma się kupy, jest dobrze napisane i rozpisane. Myślę, że może dać sporo satysfakcji przy stole.

Wszystkie przygody są mocno zakotwiczone w dziwacznym, przegiętym świecie Vast Grimm. Środkowa to moim zdaniem niewypał, przykład najgorszego podejścia do borga: coś tam kultyści, coś obrzydlistwa, po sznurku. Dwie pozostałe, chociaż prezentujące zupełnie różne od siebie, to jednak solidna robota, którą warto poprowadzić.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej