Co jest takiego gejowskiego w Robin Hoodzie?





Co jest takiego gejowskiego w Robin Hoodzie? to gra wydana po polsku przez Rzucaj Nie Gadaj w wersji dużo szerszej niż oryginał. Nie dość, że dodano obszerny rys historyczny (przydatny, chociaż nieco przypominający formą rozprawkę z polskiego) i mnóstwo świetnych tabel losowych, to jeszcze zmieszczono hack o Janosiku. Sama forma podręcznika robi pozytywne wrażenie - ma twardą okładkę, porządny papier i estetyczny skład. Dobra robota!

Jeśli chodzi o samą grę, to otrzymujemy kolejne wcielenie What is so cool about..., tym razem o Robin Hoodzie. Nasz ukochany (lub ukochana) został schwytany i za moment zostanie stracony. Musimy dostać się na festyn w Nottingham i go uratować. Testy to rzuty 2k6 z modyfikatorami wynikającymi z przedmiotów, historii, sytuacji itd. 8 lub więcej to sukces. Od razu widać, że dostaniemy tu więcej wspólnego swobodnego tworzenia opowieści niż szczegółowych mechanik trafienia łukiem na dystansie 37,5 metra. Tabelki losowe pomogą narratorowi stworzyć zagrożenia, komplikacje przy bramie, na festynie, przyjaciół w miasteczku itd. To naprawdę przydatne narzędzia z ciekawymi pozycjami i w polskim wydaniu jest ich bardzo dużo.

CJTGWRH to obiecujacy materiał na niezobowiązujący jednostrzał bez przygotowania. Pomysł jest ciekawy, a mechanika i zawartość podręcznika dają narzędzia do jego skutecznej realizacji.
PS Nie jestem fanem tytułu. OK, ukochany, którego mamy ratować może być tej samej płci (chociaż wcale nie musi). I to by było na tyle. Chyba że to nawiązanie do publikacji z przełomu wieku: "Study Says Robin Hood Preferred His 'Merrie Men'". Tak czy inaczej, nie ma to większego znaczenia dla samej gry, chociaż pewnie sprawia, że jest o niej głośniej.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej