Hechłok RPG

Marek Golonka to autor wielu bardzo inspirujących dodatków ocierających się o grozę i horror - m.in. w ramach linii wydawniczej Zgrozy - dodatki do Zewu Cthulhu RPG . To również współautor oficjalnych dodatków do Potwora Tygodnia (niedawno zakończyła się zbiórka na Slayers Survival Kit i Hunter's Journal - wsparta przez ponad 2000 osób). I to, co cieszy mnie osobiście najbardziej - współpracujący z grupą Kotłownia. Dzięki temu (i może trochę dzięki nadchodzącym Świętom) powstał potworny kalendarz adwentowy. No dobra, dzięki Markowi, ale trochę pomagaliśmy. Kalendarz zawiera 24 wpisy, a każdy z nich to coś, co może przydać się łowcom: pomocnik, lokacja albo przedmiot. Dodatkowo do każdego przypisany jest ruch specjalny. Największy, ostatni wpis oferuje nowy playbook drużynowy. Nie chcę za dużo zdradzać, bo chyba jednak najwięcej frajdy będzie sprawiać czytanie sobie codziennie jednego wpisu. Wszystkich znajdziek można używać jako koloru albo tła postaci, ale można też skorzystać z...

Błękitny Klucz zorganizował Tydzień systemów OSR , który gorąco polecam. Miałem do tej pory okazję posłuchać prelekcji Mateusz Tondera z Dobre Rzuty (bardzo przydatne i spójnie przedstawione porady dotyczące prowadzenia OSRów), a wczoraj Kuba z eRPeGi od Kuchni poprowadził słynny moduł Death Frost Doom (o nim innym razem) na systemie Diceless Dungeons. Co to za stwór i jak go ubić? Ta mała gra (dosłownie do przeczytania w 15 minut) to OSR 3. fali czy tam NSR (mniejsza o definicję), który wyróżnia się tym, że nie ma w nim rzutów kośćmi. Z tego powodu większa część podręcznika to porady dotyczące prowadzania gry, tłumaczące, jak radzić sobie z rozwiązywaniem testów, jak prezentować zagrożenia, tworzyć loch, itd. Ta część jest nieco chaotyczna i można byłoby poprawić nieco strukturę podręcznika, ale sama zawartość merytoryczna jest z pewnością warta przeczytania. To, że nie ma rzutów kośćmi, nie oznacza, że nie ma w ogóle mechaniki. Po pierwsze podczas tworzenia postaci każdy gracz w...

Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...

Liminal Horror to gra we współczesne straszenie oparta o zasady Cairna/Into the Odd. Pisałem tu już i o niej, i o dwóch modułach: The Bureau (oficjalny) i The Stigmata Flowers (Tytusa Rducha z Łotr ). Nadszedł czas, by napisać coś o kolejnym - The Bloom. A jest o czym. Małe miasteczko gdzieś nad jeziorem, jeden większy hotel, lasy, sklep wędkarski, zapuszczony camping, farma, która skrywa tajemnicę sprzed lat. Horror powraca, zaginęło kilkoro turystów, trzeba zbadać, co się tam dzieje. Miasteczko Twin Peaks, Wodogrzmoty Małe dla dorosłych, Archiwum X, Alan Wake, Stranger Things. Jeśli na tej liście jest coś, co lubicie, to sięgajcie po The Bloom. Moduł trzyma się struktury zaproponowanej przez twórców gry. Mamy więc zahaczki (każda z losowanych postaci ma podany powód, dla którego znajduje się w miasteczku), odliczanie (doom clock), NPCów, przeciwników i lokacje. Dostajemy też tabelkę fallout (skutki uboczne obcowania z horrorem) dostosowaną do tej konkretnej przygody oraz listę arte...

Napiszę o niej, chociaż jeszcze jej nie rozumiem. Zagraliśmy w nią i dawno nie myślałem tyle o grze po sesji. Cartel to PbtA o życiu w kartelu narkotykowym, takie Narcos RPG. Niby wszystko jasne, ale jednak nie do końca. Rozrzut playbooków jest spory - można grać cynglem sicario, można grać dziewczyną gangstera, kucharzem (takim od mety), jednym z szefów, a nawet policjantem pracującym dla narcosów. Tu pojawiają się pierwsze pytania. Jak to złożyć do kupy na sesji? Jak opowiedzieć historię, w której te postaci robią coś razem? A może nie muszą robić niczego razem? Może sesja ma składać się z pojedynczych scen, w których raz na jakiś czas spotykają się dwie postacie graczy? Mechanicznie to taki klasyczek: kilka cech, rzuty 2k6 + cecha, standardowy podział wyników. Pierwsze nowości pojawiają się przy Stress Moves i Heat Moves. Pierwsze służą do "spuszczania pary" i zazwyczaj prowadzą do scen dramatyczno-obyczajowych. Drugie to ruchy, których używa się, jak robi się naprawdę go...

Trophy Loom to siostra Trophy Dark (chociaż może bardziej Trophy Gold). Najprościej można napisać, że to opis settingu, ale to byłoby duże niedopowiedzenie. Można grać w Dark w ogóle nie zaglądając do Loom. Można też korzystać z Loom w ogóle nie grając w Trophy. Tak naprawdę to ponad 200 stron tabel losowych inspiracji pogrupowanych w różne tematy, luźno połączone jednym światem. Każda z nich ma 36 opcji opisanych w kilku zdaniach. Co można spotkać w dzielnicy górniczej, w jakie święto przyjechałeś do miasta, jakim Siostrom oddają cześć mieszkańcy, co może cię pożreć w lesie. Jest tego ogrom: kulty, bogowie, święta, rzemieślnicy, eliksiry, dzielnice, legendy, podania. Bardzo przydatne jest zebranie tematów w większe konteksty. Gdybym miał prowadzić jakąś kampanię w mrocznym, tajemniczym, fantastycznym świecie, to z dużym prawdopodobieństwem oparłbym ją o te tabele. Świetna, bardzo inspirująca rzecz. Mam nadzieję, że ukaże się po polsku (chociaż stawiam raczej na Gold, jako bardziej bez...

6.66 | QUIET ROOM to losowa tabela dla CORP BORG ( Paweł Kicman | Heltung Storytelling ), która pozwala zajrzeć do pokoju medytacyjnego na szóstym piętrze. Czy jesteś wystarczająco odważny (głupi)? https://hechlok.itch.io/666-quiet-room

Kolejna fala aktywności autorów NSR/OSR przyniosła ostatnio sporo drugich edycji znanych i lubianych gier. Knave ed2, Cairn ed2, trwają prace nad DURFem, zapowiedziano Stay Frosty. Moje dotychczasowe wrażenia dotyczące tej tendencji nie napawają entuzjazmem. Niby jest ok, dostajemy trochę grubsze, ładnie wydane podręczniki, ale zasadniczo niewiele się w nich zmienia, a nawet być może tracą swój urok przez to, że obudowują się treścią — dostajemy klasy, rasy, dodatkowe procedurki, itd. Z 16 stron robi się 116 i zaczynamy wchodzić w gęsto zaludniony obszar "gier średniej objętości" za $40.  Z Liminal Horror i jego nową wersją jest nieco inaczej. LH w nowej wersji ma nadal mniej więcej tyle samo stron. Zmieniła się za to ich zawartość: 1. Startowy ekwipunek jest powiązany z pochodzeniem 2. Rozbudowano tabelki dotyczące tworzenie drużyny 3. Zdecydowanie zwiększono ceny broni na liście ekwipunku 4. Delikatnie zmieniono opisy niektórych zasad walki (są jaśniejsze). 5. Dwie strony ...

Dobra Strefa Fabularna niesie erpegową nowinę w świat. Ekipa robi warsztaty, prowadzi gry (w tym ogrywa nasze Chwile, za co jestem im bardzo wdzięczny), a teraz również przetłumaczyła i wypuściła podręcznik. Kiedy Flint Vogl wysłał mi go do przeczytania, musiałem skorzystać z okazji. Mission ImPAWsible to pokręcony akcyjniak szpiegowski, którego głównym bohaterem jest największy szpieg świata. Wcielają się w niego trzy szopy - jeden jest nogami, drugi ramionami/tułowiem, a trzeci głową. Skrywają się w klasycznym trenczu i wyglądają zupełnie jak człowiek. A jeśli niezupełnie się to udaje, to odmierza to podejrz-0-meter, na którego skali ostatnia pozycja to "zdemaskowane". Żeby obniżyć poziom zegara rozpoznania, szopy muszą robić „całkowicie normalne ludzkie rzeczy”. Mechanicznie mamy tu prostą wersję ostrzy w mroku. Podczas testów gracze i prowadzący określają ryzyko i nagrodę (uwzględniając swój wpływ na potencjalne wyniki), a następnie rzucają monetą. Orzeł to sukces, resz...

Jeśli kupiłem kiedyś podręcznik ze względu na okładkę (wielokrotnie), to ten z pewnością tak. The House of the Hollow to przygoda/loch do Mork Borga, ale w bardziej ulotnej, onirycznej atmosferze. Światło księżyca, mgła, błyszczące żuki, białe jak kość słoniowa, porcelanowe lalki. Zin ma 18 stron i estetyczną czarno-białą formę. W środku znalazły się: pałac, w nim dwa piętra i w sumie 14 pomieszczeń, kilka nietypowych potworów, troje NPC-ów, tabela spotkań losowych (tylko 4 i niezbyt fantazyjne), 3 małe zagadki. Sama przygoda jest nieco statyczna - to taka typowa eksploracja pomieszczeń. Nadrabia jednak klimatem i może być fajnym halloweenowym jednostrzałem w trochę mniej brutalnym settingu niż większość borgowych koszmarów.