Vaesen

 


Vaesen to gra o polowaniu na potwory za pomocą Year Zero Engine (czyli jak wyrzucić zero szóstek na 12 kostkach). Niby nie przepadam za tradem, ale tu się poddaję. Jak coś jest dobre, to jest dobre.

Postaci wcielają się w członków tajemniczego Towarzystwa, które w XIX-wiecznej Szwecji (albo Królestwie Polskim) bada i zwalcza tajemnicze istoty, dostrzegane wyłącznie przez Widzących. Czyli z jednej strony mniej potworny i kosmiczny Zew, a z drugiej Potwór Tygodnia (tu podobieństw jest zdecydowanie więcej - włącznie ze strukturą tajemnic).

Mechanicznie mamy kolejną iterację silnika YZE, czyli cztery cechy, po trzy umiejętności przypisane do każdej z nich i budowanie pul kostek, na których trzeba wyrzucić 6. Można forsować, otrzymując stany, a liczba sukcesów ma wpływ na wynik testu. Dochodzi tu jeszcze strach (to w końcu gra o potworach), ale zasadniczo, jeśli graliście w cokolwiek od Fria Ligan, to się nie zgubicie. Wiele osób chwali sobie te zasady jako szybkie, proste do opanowania i nowoczesne. Wiele osób narzeka na to, że szóstki nie chcą wypadać, a rachunek prawdopodobieństwa przestaje działać, jak tylko wezmą kości do ręki.

Poza zasadami gra oferuje solidną porcję lore. Dowiadujemy się, o co chodzi z tymi stworkami, jaka jest historia Towarzystwa, poznajemy bestiariusz i odrobinę geografii. Polskie wydanie zostało uzupełnione przez Paweł Marszałek z Marsz Fantastyczny o rozdział o Królestwie Polskim, historii Pana Twardowskiego oraz kilka polskich stworzy i zdusz. Im częściej trafiam na efekty pracy ekipy Marszu, tym bardziej doceniam ich wiedzę i profesjonalizm. Pozdrawiam i przekazuję wirtualną laurkę z serduszkiem.

Rozdział o tworzeniu tajemnic oraz przykładowy scenariusz to kolejne mocne strony podręcznika. Krok po kroku wyjaśniona jest struktura sesji, a następnie pokazany przykład, który z niej korzysta. Szczególnie podoba mi się koncepcja tworzenia dwóch konfliktów - głównego związanego z vaesen oraz pobocznego między NPCami. Warto to pożyczyć do swoich gier.

Teraz kilka słów o wydaniu, redakcji, składzie korekcie i innych technikaliach. Pierwsza rzecz, która zwróciła moją uwagę to, że jest to tłumaczenie ze szwedzkiego. Druga to, że, o matko, jak to jest dobrze zrobione! Rozdziały mają naturalną i sensowną kolejność, język jest lekki, ale konkretny, na 250 stronach nie znalazłem ani jednej literówki, ilustracje są piękne, skład czytelny i wygodny, są przydatne tabele losowe, zahaczki. Brać i grać!

Nie dziwię się, że ten system cieszy się dużą popularnością. Jest pięknie i profesjonalnie wydany, świat jest ciekawy, zasady proste do nauczenia i nowoczesne. Jestem pod dużym wrażeniem i mam nadzieję, że linia wydawnicza będzie kontynuowana.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brindlewood Bay: na koniec kampanii

Obraz
Kampanię w Brindlewood zaczęliśmy we wrześniu 2023 i zajęła nam cały rok szkolny. Babcie uratowały swoje miasteczko (a może nawet świat), a w ich słodkie sielskie życia wkradły się mrok i oślizgłe glony. A jak zmieniło się moje spojrzenie na grę?  Moim zdaniem: 1. Gra zyskuje przy graniu w kampanię, bo pojawia się coraz więcej ciekawszych, mroczniejszych wątków. 2. Gra traci przy graniu w kampanię, bo jest dość schematyczna i powtarzalna. 3. Gra zyskuje przy dłuższym graniu, bo coraz ciekawsze stają się interakcje między babciami, zarysowują się różnice w ich charakterach, stają się coraz bardziej ludzkie. 4. Gra traci przy dłuższym graniu, bo z czasem coraz trudniej przekonać samego siebie, że odkrywamy rozwiązanie, a nie wymyślamy rozwiązanie. No i czuć coraz bardziej, że te wskazówki otchłani to takie smaczki/kolory, ale nie mają za dużo sensu. 5. Ostatnia tajemnica jest ciekawsza niż większość gotowców z podręcznika, bo w końcu nie odpowiadamy na to samo pytanie (kto zabił?) i ...
Czytaj więcej

Dark Fort

Obraz
Niedawno pisałem o solowym lochotłuku Grotten, a kilka dni później miałem okazję wypróbować jego bardzo prawdopodobnego protoplastę - Dark Fort. Tę małą ulotkę dostałem jako dodatek do Feretory i od razu zabrałem się do grania. Mechanika jest tu bardzo podobna. Tworzymy postać, a następnie wchodzimy do lochu, którego kolejne pomieszczenia generowane są losowo. Tym razem nie otrzymujemy kafelków, tylko tabelki losowe, a mapę rysujemy sami. W każdym z pomieszczeń możemy znaleźć: nic, kupca, zagadkę, słabego potwora, silnego potwora albo pułapkę. Walkę toczy się rzucając k6 i próbując wyrównać lub przekroczyć poziom przeciwnika, a następnie zadajemy obrażenia określane kolejnym rzutem. Zdobywając 15 punktów i odwiedzając co najmniej 12 pomieszczeń, możemy awansować. Proste, szybkie i fajne. Porównanie obu gier wypada korzystnie dla Grotten. Jej główną przewagą jest bogactwo pozycji w tabelach na poszczególne typy pomieszczeń. Dla każdej z nich mamy rzut k66, w Dark Fort potwory są tylko 4...
Czytaj więcej

Tome of Adventure Design

Obraz
Ponieważ ostatnie dni upłynęły na pożeraniu sałatki warzywnej w ilościach hurtowych, to pomyślałem, ze dobrym tematem będzie gruba księga. Kupiłem ją w celu posiadania pod ręką super przydatnych tabel losowych podczas prowadzenia sesji i bardzo szybko okazało się, że nie do końca się do tego nadaje. Co więcej, sam jej tytuł wskazuje wprost na jej właściwe zastosowanie i to dowód na to, że warto czytać ze zrozumieniem. ToAD służy do projektowania przygód. Układ tej książki, jej kolejne rozdziały, a w nich kolejne tabele są podporządkowane temu założeniu. Budujemy więc tło, misje, przeciwników, zagrożenia, lokacje, itd. Wszystko od ogółu do szczegółu — najpierw możemy określić, jaki klimat i cel mają ruiny, a dojść do tabeli nietypowych mebli albo typów kolumn. I to jest pewnie przyczyna, dla której ten tom nie sprawdza się u mnie jako podręczny zbiór tabel — jest ich po prostu mnóstwo, a te, które by mi się przydały, są oddalone od siebie o dziesiątki stron. Jako źródło inspiracji do st...
Czytaj więcej