Shadowdark: Quickstart

 


Ten Shadowdark to ciekawy erpegowy zwierz. Zdobył ogromną popularność, chociaż jest po prostu ok, nie jest jakoś odkrywczy albo szczególnie oryginalny, ale z pewnością nie przeszkadza w graniu (może to jednak wystarczająca zaleta w porównaniu z konkurencją). Jakoś dobrze wpasował się w potrzebę chwili, wyczuł swój moment i wykorzystał to w 100%. Część dodatków jest taka sobie (szczególnie solo i ekran), ziny są za to bardzo dobre.

Quickstart wpasowuje się w nurt "bardzo dobre", a to dlatego, że to po prostu powybierane strony z podręcznika głównego (i to spora ich liczba). To nie są poszczególne fragmenty tekstów, to naprawdę całe strony. Zasady dostajemy w zasadzie wszystkie (nie ma chyba wydawania kasy za doświadczenie i eksploracji dziczy), czary są ograniczone do 2 pierwszych poziomów i wypadły tabele losowe (też nie wszystkie). Są za to pełne zasady tworzenia postaci i cała mechanika. Wyobrażam sobie, że można spokojnie grać w SD opierając się o sam starter. I nie mówię tu o jednej próbnej sesji.

Dodatkowym elementem jest tu loch na kilkadziesiąt pomieszczeń i trzy stronnictwa. Nie jest jakiś porywający i trochę "nierealistyczny", ale myślę, że całkiem grywalny i dobry na początek. Ten z pierwszego zina podobał mi się bardziej, ale tu też nie ma wstydu.

To naprawdę dobra rzecz. Jeśli nie wiecie, czy chcecie iść na całego w SD, to dostajecie tu takie 80% całości (a może nawet takie 98% potrzebne na kilka(naście) pierwszych sesji). To może być też świetne rozwiązanie w przypadku braku dostępności głównego podręcznika. Naprawdę da się na tym grać i wiele gier zatrzymałoby się na tym etapie i napisało o sobie, że są gotowym, skończonym podręcznikiem.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brindlewood Bay: na koniec kampanii

Obraz
Kampanię w Brindlewood zaczęliśmy we wrześniu 2023 i zajęła nam cały rok szkolny. Babcie uratowały swoje miasteczko (a może nawet świat), a w ich słodkie sielskie życia wkradły się mrok i oślizgłe glony. A jak zmieniło się moje spojrzenie na grę?  Moim zdaniem: 1. Gra zyskuje przy graniu w kampanię, bo pojawia się coraz więcej ciekawszych, mroczniejszych wątków. 2. Gra traci przy graniu w kampanię, bo jest dość schematyczna i powtarzalna. 3. Gra zyskuje przy dłuższym graniu, bo coraz ciekawsze stają się interakcje między babciami, zarysowują się różnice w ich charakterach, stają się coraz bardziej ludzkie. 4. Gra traci przy dłuższym graniu, bo z czasem coraz trudniej przekonać samego siebie, że odkrywamy rozwiązanie, a nie wymyślamy rozwiązanie. No i czuć coraz bardziej, że te wskazówki otchłani to takie smaczki/kolory, ale nie mają za dużo sensu. 5. Ostatnia tajemnica jest ciekawsza niż większość gotowców z podręcznika, bo w końcu nie odpowiadamy na to samo pytanie (kto zabił?) i ...
Czytaj więcej

Dark Fort

Obraz
Niedawno pisałem o solowym lochotłuku Grotten, a kilka dni później miałem okazję wypróbować jego bardzo prawdopodobnego protoplastę - Dark Fort. Tę małą ulotkę dostałem jako dodatek do Feretory i od razu zabrałem się do grania. Mechanika jest tu bardzo podobna. Tworzymy postać, a następnie wchodzimy do lochu, którego kolejne pomieszczenia generowane są losowo. Tym razem nie otrzymujemy kafelków, tylko tabelki losowe, a mapę rysujemy sami. W każdym z pomieszczeń możemy znaleźć: nic, kupca, zagadkę, słabego potwora, silnego potwora albo pułapkę. Walkę toczy się rzucając k6 i próbując wyrównać lub przekroczyć poziom przeciwnika, a następnie zadajemy obrażenia określane kolejnym rzutem. Zdobywając 15 punktów i odwiedzając co najmniej 12 pomieszczeń, możemy awansować. Proste, szybkie i fajne. Porównanie obu gier wypada korzystnie dla Grotten. Jej główną przewagą jest bogactwo pozycji w tabelach na poszczególne typy pomieszczeń. Dla każdej z nich mamy rzut k66, w Dark Fort potwory są tylko 4...
Czytaj więcej

Tome of Adventure Design

Obraz
Ponieważ ostatnie dni upłynęły na pożeraniu sałatki warzywnej w ilościach hurtowych, to pomyślałem, ze dobrym tematem będzie gruba księga. Kupiłem ją w celu posiadania pod ręką super przydatnych tabel losowych podczas prowadzenia sesji i bardzo szybko okazało się, że nie do końca się do tego nadaje. Co więcej, sam jej tytuł wskazuje wprost na jej właściwe zastosowanie i to dowód na to, że warto czytać ze zrozumieniem. ToAD służy do projektowania przygód. Układ tej książki, jej kolejne rozdziały, a w nich kolejne tabele są podporządkowane temu założeniu. Budujemy więc tło, misje, przeciwników, zagrożenia, lokacje, itd. Wszystko od ogółu do szczegółu — najpierw możemy określić, jaki klimat i cel mają ruiny, a dojść do tabeli nietypowych mebli albo typów kolumn. I to jest pewnie przyczyna, dla której ten tom nie sprawdza się u mnie jako podręczny zbiór tabel — jest ich po prostu mnóstwo, a te, które by mi się przydały, są oddalone od siebie o dziesiątki stron. Jako źródło inspiracji do st...
Czytaj więcej