Czarne Żagle

 


Piraci z Karaibów i Ostrza w Mroku. To wszystko zamknięte w zaledwie dwudziestu stronach. Nie znoszę piratów i morskich opowieści, więc nie mogłem się oprzeć i rzuciłem się na to, jak kraken na tonącą łódkę .

Czarne Żagle to gra Wojtka "Rudego" Słobodziana wydana przez Rzucaj Nie Gadaj i Wydawnictwo Hengal. Mechanicznie w dużej mierze bazuje na uproszczonych Bladesach, ale dodaje kilka własnych smaczków.

Mój ulubiony to opcjonalna zasada, która polega na tym, że cała ekipa przy stole śpiewa, tupie i wyklaskuje szantę, otrzymując za to automatyczne wypełnienie segmentu zegara postępu. Chciałbym zobaczyć to na konwencie.

Krytyczny sukces można natomiast podkreślić toastem (kielichy w górę wznieśmy, coś tam, coś tam, morskiej opowieści!) - i podnieść o 1 swoje Szczęście.

Jak Piraci z Karaibów, to muszą pojawić się nadnaturalne siły - czary, uroki i magiczne skarby. W puli pojawiają się wtedy Kości Klątwy. Jeśli to na nich wypadnie najwyższy wynik, masz przerąbane. Śledzi cię cień rekina, twój dotyk sprawia, że alkohol się psuje (przerąbane).

Jest też prosta mechanika żeglugi, której jednak nie przebrnąłem, bo miałem przed oczami tę z Pirate Borga, która wywołała u mnie drobne PTSD. Ta czarnożaglowa jest na pierwszy rzut oka dużo przystępniejsza.

Zasady są bardzo solidne i... no właśnie. Trochę brakuje tu "i": trochę świata, trochę frakcji, jakieś potwory morskie, pomysły na przygody, misje. Na pewno przydałoby się kilka stron z mięskiem. Jak w ogóle ma wyglądać taka sesja? Czy każdy "scenariusz" to napad, czy lecimy w przygodową kampanię?

Technicznie jest ok, chociaż chyba było trochę szybko. Nie ma spisu treści, zdarzają się zdania, w których trochę szwankują gramatyka i składnia. Skład jest czytelny, ilustracje dobrze dobrane. Wizualnie można by było dopracować kilka elementów, ale zasadniczo jest nieźle i nie ma się co czepiać.

Fajnie, że taka gra powstała. To przykład tego, jak wziąć sprawdzony silnik i nadać mu unikalny, klimatyczny sznyt. Powstała lekka, szybka i klimatyczna gra, idealna na kilka wieczorów morskiej przygody z dreszczykiem.

Trochę jednak ubolewam nad tym, że nie wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Chyba wolałbym dostawać od RNG mniej materiałów, ale żeby każdy miał postawioną kropkę nad i. Dokładniejszą redakcję i korektę, bardziej przemyślaną strukturę, uzupełnioną o treści przydatne do stworzenia własnej przygody z tym podręcznikiem przy stole. Potencjał jest spory, więc liczę na to, że powstaną dodatki z elementami settingu albo generatorami przygód/misji.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brindlewood Bay: na koniec kampanii

Obraz
Kampanię w Brindlewood zaczęliśmy we wrześniu 2023 i zajęła nam cały rok szkolny. Babcie uratowały swoje miasteczko (a może nawet świat), a w ich słodkie sielskie życia wkradły się mrok i oślizgłe glony. A jak zmieniło się moje spojrzenie na grę?  Moim zdaniem: 1. Gra zyskuje przy graniu w kampanię, bo pojawia się coraz więcej ciekawszych, mroczniejszych wątków. 2. Gra traci przy graniu w kampanię, bo jest dość schematyczna i powtarzalna. 3. Gra zyskuje przy dłuższym graniu, bo coraz ciekawsze stają się interakcje między babciami, zarysowują się różnice w ich charakterach, stają się coraz bardziej ludzkie. 4. Gra traci przy dłuższym graniu, bo z czasem coraz trudniej przekonać samego siebie, że odkrywamy rozwiązanie, a nie wymyślamy rozwiązanie. No i czuć coraz bardziej, że te wskazówki otchłani to takie smaczki/kolory, ale nie mają za dużo sensu. 5. Ostatnia tajemnica jest ciekawsza niż większość gotowców z podręcznika, bo w końcu nie odpowiadamy na to samo pytanie (kto zabił?) i ...
Czytaj więcej

Dark Fort

Obraz
Niedawno pisałem o solowym lochotłuku Grotten, a kilka dni później miałem okazję wypróbować jego bardzo prawdopodobnego protoplastę - Dark Fort. Tę małą ulotkę dostałem jako dodatek do Feretory i od razu zabrałem się do grania. Mechanika jest tu bardzo podobna. Tworzymy postać, a następnie wchodzimy do lochu, którego kolejne pomieszczenia generowane są losowo. Tym razem nie otrzymujemy kafelków, tylko tabelki losowe, a mapę rysujemy sami. W każdym z pomieszczeń możemy znaleźć: nic, kupca, zagadkę, słabego potwora, silnego potwora albo pułapkę. Walkę toczy się rzucając k6 i próbując wyrównać lub przekroczyć poziom przeciwnika, a następnie zadajemy obrażenia określane kolejnym rzutem. Zdobywając 15 punktów i odwiedzając co najmniej 12 pomieszczeń, możemy awansować. Proste, szybkie i fajne. Porównanie obu gier wypada korzystnie dla Grotten. Jej główną przewagą jest bogactwo pozycji w tabelach na poszczególne typy pomieszczeń. Dla każdej z nich mamy rzut k66, w Dark Fort potwory są tylko 4...
Czytaj więcej

Tome of Adventure Design

Obraz
Ponieważ ostatnie dni upłynęły na pożeraniu sałatki warzywnej w ilościach hurtowych, to pomyślałem, ze dobrym tematem będzie gruba księga. Kupiłem ją w celu posiadania pod ręką super przydatnych tabel losowych podczas prowadzenia sesji i bardzo szybko okazało się, że nie do końca się do tego nadaje. Co więcej, sam jej tytuł wskazuje wprost na jej właściwe zastosowanie i to dowód na to, że warto czytać ze zrozumieniem. ToAD służy do projektowania przygód. Układ tej książki, jej kolejne rozdziały, a w nich kolejne tabele są podporządkowane temu założeniu. Budujemy więc tło, misje, przeciwników, zagrożenia, lokacje, itd. Wszystko od ogółu do szczegółu — najpierw możemy określić, jaki klimat i cel mają ruiny, a dojść do tabeli nietypowych mebli albo typów kolumn. I to jest pewnie przyczyna, dla której ten tom nie sprawdza się u mnie jako podręczny zbiór tabel — jest ich po prostu mnóstwo, a te, które by mi się przydały, są oddalone od siebie o dziesiątki stron. Jako źródło inspiracji do st...
Czytaj więcej