Teenage Mutant Tunnel Goons

 


Rok 1991, sobotni poranek. Kończy się właśnie 5-10-15 i na ekranie pojawiają się Wojownicze Żółwie Ninja. Są szalone, walczą ze złoczyńcami, tańczą i żrą pizzę. Każdy z dzieciaków na placu zabaw był jednym z nich. Ja byłem Michelangelo.

Tunnel Goons to doskonały materiał do hackowania - proste, ale bardzo pomysłowe zasady, szybkie tworzenie postaci, skupienie na przygodzie. Nie dziwne, że to właśnie na tym "silniku" JP Coovert przygotował swoją grę o nastoletnich zmutowanych zwierzakach.

Test polega na rzucie 2k6 + modyfikatory, który porównujemy z Punktami Życia (HP) celu. Kluczem jest wyznaczenie różnicy. Jeśli wynik rzutu jest wyższy, cel traci tę różnicę w HP. Jeśli niższy, to rzucający otrzymuje różnicę jako obrażenia.

Kiedy bohaterowie robią coś „przebojowego” (rad), rzucają z przewagą (3 kości, wybierasz dwie najlepsze). Co ważne, postacie nie umierają, a jedynie wpadają w tarapaty, gdy cała ekipa pada.

HPki odzyskujesz tylko jedząc junk food. Pizza time!

Najważniejsze pytanie dotyczy jednak tego, czy ten hack rzeczywiście pozwala na granie w obiecanej konwencji. Pierwszy krok w tym kierunku to tworzenie postaci. Losujemy jedno z 36 zwierząt - od kota, poprzez ośmiornicę po wieloryba. Następnie osobowość, hobby, broń i sprzęt. Wszystko bardzo stylowe - np. cieknący pistolet na wodę.

Kolejny etap to drużyna - i tu mamy już full TMNT mode. Losujemy jak to się stało, że jesteśmy ekipą zmutowanych zwierzaków, swojego mistrza, ludzkiego kumpla, bazę i to, czym poruszamy się po mieście (BMXy, deskorolki, wrotki, imprezowóz). Jest bardzo mutantomłodzieżowo.

Na koniec wpada jeszcze generator przygód - znowu bardzo w stylu oryginału. Losujemy miejsce (port, centum handlowe, złomowisko itp.), złoli, ich cel, przeszkody, nagrody. Jest nawet gotowa mapka do uzupełnienia i wykorzystania.

JP Coovert jak zwykle dowozi. Kilka dobrze dobranych elementów sprawia, że zamiast łazić po lochach, wskakujemy na deskorolki z nunchaku w łapce. Gra wygląda pięknie, jest porządnie zaprojektowana, fajnie napisana. Cowabunga!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brindlewood Bay: na koniec kampanii

Obraz
Kampanię w Brindlewood zaczęliśmy we wrześniu 2023 i zajęła nam cały rok szkolny. Babcie uratowały swoje miasteczko (a może nawet świat), a w ich słodkie sielskie życia wkradły się mrok i oślizgłe glony. A jak zmieniło się moje spojrzenie na grę?  Moim zdaniem: 1. Gra zyskuje przy graniu w kampanię, bo pojawia się coraz więcej ciekawszych, mroczniejszych wątków. 2. Gra traci przy graniu w kampanię, bo jest dość schematyczna i powtarzalna. 3. Gra zyskuje przy dłuższym graniu, bo coraz ciekawsze stają się interakcje między babciami, zarysowują się różnice w ich charakterach, stają się coraz bardziej ludzkie. 4. Gra traci przy dłuższym graniu, bo z czasem coraz trudniej przekonać samego siebie, że odkrywamy rozwiązanie, a nie wymyślamy rozwiązanie. No i czuć coraz bardziej, że te wskazówki otchłani to takie smaczki/kolory, ale nie mają za dużo sensu. 5. Ostatnia tajemnica jest ciekawsza niż większość gotowców z podręcznika, bo w końcu nie odpowiadamy na to samo pytanie (kto zabił?) i ...
Czytaj więcej

Dark Fort

Obraz
Niedawno pisałem o solowym lochotłuku Grotten, a kilka dni później miałem okazję wypróbować jego bardzo prawdopodobnego protoplastę - Dark Fort. Tę małą ulotkę dostałem jako dodatek do Feretory i od razu zabrałem się do grania. Mechanika jest tu bardzo podobna. Tworzymy postać, a następnie wchodzimy do lochu, którego kolejne pomieszczenia generowane są losowo. Tym razem nie otrzymujemy kafelków, tylko tabelki losowe, a mapę rysujemy sami. W każdym z pomieszczeń możemy znaleźć: nic, kupca, zagadkę, słabego potwora, silnego potwora albo pułapkę. Walkę toczy się rzucając k6 i próbując wyrównać lub przekroczyć poziom przeciwnika, a następnie zadajemy obrażenia określane kolejnym rzutem. Zdobywając 15 punktów i odwiedzając co najmniej 12 pomieszczeń, możemy awansować. Proste, szybkie i fajne. Porównanie obu gier wypada korzystnie dla Grotten. Jej główną przewagą jest bogactwo pozycji w tabelach na poszczególne typy pomieszczeń. Dla każdej z nich mamy rzut k66, w Dark Fort potwory są tylko 4...
Czytaj więcej

Tome of Adventure Design

Obraz
Ponieważ ostatnie dni upłynęły na pożeraniu sałatki warzywnej w ilościach hurtowych, to pomyślałem, ze dobrym tematem będzie gruba księga. Kupiłem ją w celu posiadania pod ręką super przydatnych tabel losowych podczas prowadzenia sesji i bardzo szybko okazało się, że nie do końca się do tego nadaje. Co więcej, sam jej tytuł wskazuje wprost na jej właściwe zastosowanie i to dowód na to, że warto czytać ze zrozumieniem. ToAD służy do projektowania przygód. Układ tej książki, jej kolejne rozdziały, a w nich kolejne tabele są podporządkowane temu założeniu. Budujemy więc tło, misje, przeciwników, zagrożenia, lokacje, itd. Wszystko od ogółu do szczegółu — najpierw możemy określić, jaki klimat i cel mają ruiny, a dojść do tabeli nietypowych mebli albo typów kolumn. I to jest pewnie przyczyna, dla której ten tom nie sprawdza się u mnie jako podręczny zbiór tabel — jest ich po prostu mnóstwo, a te, które by mi się przydały, są oddalone od siebie o dziesiątki stron. Jako źródło inspiracji do st...
Czytaj więcej