Hechłok RPG

  Stinger Press wydał Warpland po polsku, więc stwierdziłem, że to najwyższy czas, żeby przeczytać swój angielski egzemplarz, który ukrywał się przede mną w rogu pokoju, przygnieciony innymi podręcznikami. Na dzień dobry dostałem cytat z "Demiana" Hermana Hesse i nawiązania do gnostycyzmu. Następnie obraz Johna Martina "Wielki Dzień Jego Gniewu". Byłem zaintrygowany. Warpland okazał się mrocznym OSRem fantasy, w którym nie mechanika, a świat ma kluczowe znaczenie, a większość podręcznika opowiada właśnie o nim. Mechanika jest prosta, ale ciekawa. Postać posiada cztery atrybuty o wartościach 5-10. Test polega na rzucie 2k6 i wynik powinien być równy albo mniejszy od cechy. Do rzutu dochodzą modyfikatory trudności zadania. Jeśli test dotyczy NPCa (0-3), do rzutu dodajemy jego poziom. Dwie jedynki to sukces z komplikacją, dwie szóstki to krytyczna porażka. Podczas walki rzut na trafienie od razu wyznacza obrażenia (wyższa kostka + modyfikator broni). Dochodzą jeszcze ...

  Michał Ertner zadał niewinne pytanie: a co sądzisz o Solitary Defilement? No i nic nie sądziłem, więc postanowiłem sądzić. Ponieważ psychoza zakupów nie pozwala iść na skróty, więc zamówiłem kompletny boks, a w nim m.in. zin z podstawowymi zasadami gry solo w Mork Borg, serię scenariuszy, zin z przykładem przeprowadzonego solowego scenariusza, tłumaczący, co i jak po kolei robił autor i co z tego wychodziło, dodatek o przygodach w miastach. Zasady podstawowe obejmują kilka poziomów rozgrywki i przystosowanych do nich procedur. Od gry kampanijnej z kilkustopniowymi celami do osiągnięcia, przez prostą eksplorację, duży dungeon crawling i mikrodungeony. Zasady czerpią z samego Mork Borga (np. rozwiązywanie walki), Ironsworna (zegary, i sam rzut - bierzemy dwie k20 i sprawdzamy, czy mamy fail, weak hit, czy strong hit) i korzystają dodatkowo z tabel z dodatku Feretory. Ciekawy jest szczególnie dungeon, w którym określamy jego trudność, wyznaczamy 4 pomieszczenia specjalne i mamy rzu...

Trafiło się trudne. Uwielbiam Thorgala i czytałem go milion razy. Nie przepadam za to za grami tradowymi. Rozumiem jednak decyzję o wyborze takiego formatu w tym przypadku. Nie chcę też, żeby wpływ na ocenę podręcznika miała sama zbiórka (w której przebiegu wiele rzeczy mi się nie podobało). Dlatego zdecydowałem się na rozłożenie tego podręcznika na elementy składowe i ocenę w ramach kultury, w której się mieści. Thorgal to tradycyjna gra fantasy, wydana przez Dark Rabbit Polska . Jest ona oparta na kultowej serii komiksów i (na szczęście) czuć w niej wyraźnie to źródło. Widać, że autorzy znają komiksy od podszewki, rozumieją, o co w nich chodzi i starają się ująć ten klimat w swojej grze. Dostajemy więc podróże, walkę o rodzinę, stawanie naprzeciw wielkiemu losowi i próbę odnalezienie szczęścia w formie spokojnego życia na uboczu. Kilka rzeczy mi się w niej podoba, kilka zdecydowanie mniej. Zacznijmy od minusów. 1. Struktura podręcznika - momentami jest dziwna. Np. atrybuty postaci i ...

  Bloom to scenariusz do Mothership, który czerpie garściami z półek z popularnymi patentami horrorowymi, ale robi to całkiem zgrabnie. I sięga na półki, które lubię. Mamy więc podwodną opuszczoną stację badawczą, rozprzestrzeniającą się zarazę, mutantów, śmiertelne zagrożenie. Tak na szybko: The Thing, Anihilation, The Last of Us, Alien. A z innych gier i modułów RPG - np. Odwiert od Boodzik , moja Stacja Badawcza Zebra, starter Vast Grimm, a nawet The Bloom do Liminal Horror . Ale to, że coś już było, to nie znaczy, że teraz już nie jest fajne. Klimat jest klaustrofobiczny, potwory są potworne, zagadka mroczna, a korytarze pełne niebezpieczeństw. Ulotka jest bardzo użyteczna, miejsca są dobrze opisane, mamy tabelkę infekcji, spotkań losowych, porady dla prowadzącego, zahaczki. Miałem okazję zagrać w ten scenariusz (tak naprawdę mix tego scenariusza z czymś innym) u Dzika z Dzikie Rzuty i zabawa była przednia.

Hen! Za Corny Groń to moim zdaniem najlepiej wydany polski podręcznik, a może nawet najlepiej wydany podręcznik po polsku. Okładka, srebrzenia, papier, wstążki, ilustracje, skład. Nie mogę się napatrzeć. Może dlatego, że gra solo bazowała na Dark Fort, zawsze myślałem, że to Mork Borg w górach z Janosikiem. A to przecież zupełnie coś innego. Hen! to duży w zasadzie bezsystemowy moduł/setting (chociaż na końcu znajdują się zasady gry oparte na pierwszej edycji Knave) a może tak naprawdę ogromna procedura służąca do tworzenia mapy. Początkowe rozdziały opisują wstępnie miejsce gry, a następnie przechodzą do wyjaśnienia krok po kroku, w jaki sposób stworzyć swoją mapę Karpaków, wypełnić ją interesującymi miejscami, przeszkodami, ludźmi i stworami. Można przygotować ją sobie wcześniej, ale można też (i to jest chyba preferowana przez autora forma) generować ją na bieżąco, na żywca, rachu ciachu. Bestiariusz to już w ogóle osobny temat, bo ma prawie 200 stron, a każde stworzenie okraszone j...

  W piątek pisałem o tym, jak nie powinien wyglądać dodatek solo. Dzisiaj będę mógł napisać o tym, jak powinien. Feral to dodatek do Primal Quest od Diogo Nogueira. O grze już pisałem (podrzucę link w komentarzach), ale w dużym skrócie jest to mały OSR w dziwnej erze kamienia łupanego (takiej z kosmitami i dinozaurami). Autor podstawki poprosił o udział Petera Rudin-Burgessa, prawdziwego fachowca w dziedzinie solo i zdecydowanie się to opłaciło. Po pierwsze, zin tłumaczy, o co chodzi w graniu samodzielnym, jakie są rodzaje takich gier i o jakiej mówimy w tym przypadku. Następnie tłumaczy krok po kroku, zaczynając od podstawowych narzędzi, przechodząc przez bardziej zaawansowane (ścieżki postępu, wyzwania, tłumaczy nawet, jak przygotować sobie własne tabele zdarzeń losowych), aż do zaprezentowania pełnej procedury pasującej do tej konkretnej gry. Wszystko ułożone logicznie, dobrze napisane, okraszone przykładami i wieloma gotowymi tabelami i generatorami (włączenie z wątkami fabular...

  Czytałem ostatnio kilka bardzo dobrych rzeczy do grania solo. SoloDark to nie jest jedna z tych rzeczy. Całość ma 12 stron, na których: * pierwsze dwie ogromną czcionką opisują ogólne założenia gry solo oraz modyfikacje zasad Shadowdark, które warto wprowadzić * kolejne dwie to linki do zapisów sesji solo na YT, blogów, podcastów i innych źródeł ciekawych rzeczy do gier solo (np. do tabel losowych). Nie ma tu tych tabel, są odnośniki do tabel (na zasadzie NPC: Shadowdark RPG, str. 124, Knave 2e, str. 53) * ilustracja na 2 strony * 2 strony tabeli k100 z nazwami lochów (naprawdę) * 2 strony o wyroczni, która odpowiada tak/twist/nie * 2 strony tabeli k100 promptów czasownik/rzeczownik Nieco bolesne, tym bardziej że wyszło spod pióra autorki podstawki. Przydatne są w zasadzie dwie pierwsze strony. A co warto znać? Maze Rats + Maze Rat, Feral do Primal Quest, zasady solo do Dragonbane, Corny Groń, zasady solo do Castaway. Kurcze, nawet Cairn: Badacz Kurhanów.

  Ostatnio więcej redaguję, niż piszę, ale udało się w końcu dowieźć tłumaczenie These Magic Moments na polski. Wyobraź sobie, że odkryłeś tajny warsztat alchemika, a w nim, zamknięte w butelkach ułożonych na półkach, wydestylowane chwile z życia innych ludzi. Możesz podnieść jedną z nich, otworzyć, wypić do dna i przeżyć wspomnienie tak, jakby było twoim własnym. Masz tylko jedno życie, ale możesz poznać wiele innych.   O to właśnie chodzi w tej grze. Magiczne chwile to narzędzie, które pomaga zanurzyć się w chwili z życia innej osoby. Aby to zrobić, zadaj sobie kilka pytań i wyobraź sobie wspomnienie oparte na odpowiedziach. Do pobrania z https://hechlok.itch.io/magiczne-chwile

  Włączam telewizor, jest rok 1991, RTL, PRO7, jest! Film o ninjach! Łukasz Kołodziej przywołał ten sentyment i dał nam jedną stronę gry: Ninja z Nowego Jorku. Jesteśmy po pierwszej próbie. Zagrałem Michaelem, amerykańskim ninją (z Nowego Jorku). Było doskonale. Mechanika ogranicza się do jednego rzutu k6. 1-3 udało się i to niestety źle (piękne rozwinięcie fail forward), a 4-6 udało się i to bardzo dobrze. Przy czym zarówno źle, jak i bardzo dobrze, opowiada rzucający. Dzięki temu do naszej fabuły weszły wspaniałe i dzikie pomysły pochodzące z wynaturzonych umysłów graczy. Sytuacja wyjściowa jest równie prosta. Triada oszukała Yakuzę, a my, ostatni ninja musimy się zemścić. Akcja zaczyna się in media res, kule latają nad głowami, a w walizce jest dyskietka z namiarami na szefostwo naszych wrogów. Sesja trwała 2 godziny, wszyscy bardzo szybko weszli w klimat filmów, w których ninje skaczą z helikopterów, wspinają się po ścianach budynków, przerzucają liny między wieżami, a następni...

  Idąc za ciosem, sięgnąłem po malutki dodatek do Cornego Gronia napisany przez Antka Krasa i jeszcze raz wkroczyłem na ścieżkę prowadzącą między groźnymi górskimi szczytami. Rycerzowy Wierch to dosłownie trzy strony tekstu, które wprowadzają nowy obszar do eksploracji. W trakcie podróży można zdobyć mapę Śniącej Doliny (przy ciele martwego juhasa, wygrać od wędrowca, w bibliotece Jaśnie Pana). Dzięki niej można wkroczyć na szlak i zacząć zwiedzać to miejsce. Czekają tam na nas kolejne atrakcje zastępujące tradycyjną tabelkę Miejsc w górach. Możemy odwiedzić: 1. Rycerzowy Wierch — którego strzeże (oczywiście) Rycerz 2. Oko Oceanu — i spotkać ogromną rybę 3. Urwisko — jak w podstawce 4. Turnie — prawie jak w podstawce (spotkanie z wędrowcem zmienia się w spotkanie z Sarną — górską boginką) 5. Jamę — taka trochę inna Jaskinia 6. Halę — taka zwykła hala ze Spotkaniem 7. Karczmę — w której można spotkać Zbójcę Tomcika i zdobyć Rycerską Rękawicę 8. Górską Osadę — jak w podstawce 9. Salę...