Yo, Yo, Piraka



Honey Heist to już chyba osobna gałąź gier. Zupełny przypadek sprawił, że w dniu premiery Żelkowych Misiów vs Pszczoły Mordercy z Kosmosu pojawił się jeszcze jeden hack tej gry — Enter z Bastardzi wspomagany graficznie przez RPGowa Lenka i Weronikę "Gnomek" Sektę wypuścił Yo, Yo, Piraka!

Jak sama nazwa sugeruje, gracze zanurzą się w świat Bionicle. Piraka byli sześcioma Skakdi, którzy zbiegli z szeregów Mrocznych Łowców i zebrali się razem, by zdobyć Kanohi Ignikę, Maskę Życia, skrytą na wyspie Voya Nui. Gracze mogą stworzyć własną postać albo wybrać jednego z oryginalnych Piraka. Uwaga: jeśli tak jak ja nie macie pojęcia o tym świecie, to w treści gry znajdziecie linki do Encyklopedii Bionicle, dzięki którym krok po kroku zrozumiecie, o co w tym wszystkim chodzi.

Jeśli chodzi o mechanikę, to mamy tu klasycznego Howitta, chociaż z fajnym dodatkiem — żeby móc skorzystać z Mocy Żywiołów, rzucić muszą dwaj gracze. Co prawda wystarczy jeden sukces, ale za to każda porażka liczy się jako konsekwencja.

Gra jest prosta do zrozumienia, ilustracje są klimatyczne, a sekcja dla MG pozwoli w mgnieniu oka wygenerować przygodę. Różnorodność opcji wskazuje na to, że Piraka może być całkiem regrywalna.

Do pobrania za darmo z: https://michalertner.itch.io/yo-yo-piraka

a jeśli chcecie uratować Ziemię przed Pszczołami Mordercami z Kosmosu (wcielając się w Żelkowe Misie), to zapraszam tu: https://hechlok.itch.io/zelkowe-misie
Pokaż mniej

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej