Lato w Woodlake



O Lecie w Woodlake pisałem kiedyś przy okazji informacji o tym, ze Petra Volkhausen postanowiła udostępnić wszystkie swoje gry za darmo. Nadszedł czas, żeby przyjrzeć się jej trochę bliżej.

Lato... to krótka gra PbtA o grupce nastolatków, która, będąc u progu dorosłości, spotyka się z czymś dziwnym i groźnym. To będzie ich ostatnia wspólna przygoda, tych kilkanaście dni sierpnia minie w mgnieniu oka i wszyscy opuszczą swoje małe smętne miasteczko. Jeśli przeżyją...

Mechanicznie nie ma tu nic specjalnego: do rzutów 2k6 dodawane są cechy postaci albo, jeśli pomagają komuś, poziom ich wspólnej relacji. Poza archetypami wybiera się także opinię/łatkę (np. zgrywus), która daje dodatkowy ruch. Moja wersja akurat zamiast 29. strony ma powtórzoną zupełnie inną, ale brakującą treść pobrałem sobie z internetu.

Poza zasadami książeczka zawiera bardzo fajną sekcję dla Strażnika. Można w niej znaleźć wskazówki dotyczące tego, w jaki sposób prowadzić taki młodzieżowy horror, jak budować fabułę, a także konkretne tabelki, z których można wylosować dziwne zdarzenia będące podstawą tajemnicy.

Podobnie jak w przypadku Obliczy strachu większość tych rzeczy można "zrobić" na innej grze - chociażby na Potworze Tygodnia, ale tak jak w tamtym przypadku gra skupia się na konkretnym wycinku i robi to bardzo dobrze. Osobiście bardzo lubię klimat coming of age, a tym bardziej jego połaczenie z horrorem, więc darzę Lato w Woodlake sporą sympatią.

Wersję angielską można pobrać za darmo: https://petrav.itch.io/summer-in-woodlake

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Otchłań

Obraz
Otchłań to gra od Dungal Games , w której gracze wcielają się w inteligentne istoty żyjące w ogromnym oceanie pod lodową kopułą księżyca Europa. Roa tworzą społeczeństwo przypominające nieco starożytną Grecję, gromadzą się w plemiona mieszkające w miastach-państwach, ale można wśród nich spotkać Dzikich - wyrzutków i nomadów oraz kultystów, którzy sprzeciwiają się porządkowi narzuconemu przez kastę kapłanów. Od razu widać, że świat zbudowany przez Przemek Ławniczak jest niesłychanie bogaty. Pierwsze 90 stron podręcznika to opis kultury, geografii, historii, zwyczajów, a nawet fizyki otchłani. Do tego dochodzą jeszcze Bestiariusz i Poradnik, który pomaga w zrozumieniu warunków panujących w oceanie i tego, jak prowadzić w nich przygody. Naprawdę jest co czytać i muszę przyznać, że szczegółowość i spójność settingu zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Mechanika jest raczej z prostszych. Zwykły test to rzut na umiejętność + k6 i wynik powyżej stopnia trudności. Testy przeciwstawne to taki s...
Czytaj więcej

Zew Cthulhu: Gra Paragrafowa

Obraz
Gry paragrafowe to pewnie jedna z pierwszych rozrywek wokółerpegowych, z którymi miałem do czynienia. W zamierzchłych czasach mojej młodości pojawiła się seria Wehikuł Czasu. Przechodziłem je wielokrotnie: Ostrze gilotyny, Tajemnica Atlantydy, W poszukiwaniu źródeł Nilu. Chciałem sprawdzić każdą możliwą ścieżkę, dotrzeć do każdego zakończenia.  Do zabawy wróciłem w te wakacje przy okazji deszczowego wieczoru w camperze. Pierwsza z serii gier wydanych przez Black Monk przedstawia historię ze słynnego opowiadania mistrza horroru. Opisy są barwne, fabuła wciągająca i mroczna, a zginąć jest dość łatwo (udało mi się nawet kilka razy). Spędziliśmy nad nią ponad godzinę, osiągając różne zakończenia. Wszystkim się podobało i dostałem od synów zamówienie na kolejne części.
Czytaj więcej

Obscure

Obraz
Zamawiając Grotten od Tommy Sunzenauer nie mogłem się powstrzymać i dorzuciłem do koszyka Obscure. To pięknie wydany niewielki erpeg (70 stron) starający się oddać klimat horrorów z gatunku found footage takich jak The Blair Witch Project (reżyser filmu napisał nawet krótki wstęp do tej gry). Czy to się udaje? Moim zdaniem jak najbardziej. Mechanicznie gra opiera się na pulach kości k6 i rzucie powyżej poziomu trudności. Standardowo rzucamy 2k6, ale możemy dorzucić kolejne kości, zużywając swoje punkty energii (takie HP). W tym wypadku do wyniku dodajemy najwyższą wyrzuconą na nich wartość. Następnie możemy dodać modyfikator wynikający z użytego sprzętu (standardowo +1, ale są narzędzia, które dają więcej). Na koniec mamy jeszcze kości stresu - jedna za każdy punkt. Z nich do wyniku dodajemy najniższą wartość, a wyrzucona na nich jedynka wywołuje panikę (taki krytyczny fail). To ciekawa zasada, bo na początku ten drobny stres podnosi szanse na sukces, ale im jest go więcej, tym mniej d...
Czytaj więcej