CY_BORG: P!LLS FVLL OF GODS

 


P!LLS FVLL OF GODS to zin do Cy_Borga wydany przez Heltung Storytelling, czyli od Paweł Kicman. Warto też wspomnieć o ilustracjach i składzie, bo cieszą oczy, a autorami są unitsix.itch.io i Michał Gaworski (ilustracje NPC). Co ciekawe jest to jego druga wersja - rehumanized. Pierwsza była wykonana z użyciem grafik AI, ta jest już zupełnie ludzka. W przypadku Cy_Borga jest to przy okazji bardzo wieloznaczne i od razu gdzieś z tyłu głowy pojawia się pytanie "Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?"

Premise jest ciekawy. Na ulicach CY pojawił się nowy narkotyk - Ambrosia pozwala na zobaczenie bogów. Każdy z bogów daje różne korzyści losowane z tabelki. Tu muszę wspomnieć o genialnej tabeli dla Netrubela - w formie kodu. Cudo.

Są jeszcze duże rzeczy:

xxx//- zasady do grania solo. Całkiem fajne, a przy okazji możne je też spokojnie traktować jako generator zleceń.

xxx//- scenariusz - skok na laboratorium produkujące ambrosię - raczej prosty loszek bez fajerewerków.

xxx//- soundtrack składający się z 4 utworów - skomponowanych przez CHAO5

I mniejsze rzeczy:

xxx//- lista pomniejszych bóstw
xxx//- cztery nowe klasy
xxx//- nowe leki/narkotyki
xxx//- menu ulicznej jadłodajni
xxx//- ludzie spotkani w metrze
xxx//- znajdźki w śmietniku
xxx//- nowe bronie
xxx//- nowi przeciwnicy - kultyści
xxx//- 8 NPCów

Fajny motyw przewodni, sporo ciekawych tabelek, ładnie wydane. Solidny cy_borgowy zin

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Brindlewood Bay: na koniec kampanii

Obraz
Kampanię w Brindlewood zaczęliśmy we wrześniu 2023 i zajęła nam cały rok szkolny. Babcie uratowały swoje miasteczko (a może nawet świat), a w ich słodkie sielskie życia wkradły się mrok i oślizgłe glony. A jak zmieniło się moje spojrzenie na grę?  Moim zdaniem: 1. Gra zyskuje przy graniu w kampanię, bo pojawia się coraz więcej ciekawszych, mroczniejszych wątków. 2. Gra traci przy graniu w kampanię, bo jest dość schematyczna i powtarzalna. 3. Gra zyskuje przy dłuższym graniu, bo coraz ciekawsze stają się interakcje między babciami, zarysowują się różnice w ich charakterach, stają się coraz bardziej ludzkie. 4. Gra traci przy dłuższym graniu, bo z czasem coraz trudniej przekonać samego siebie, że odkrywamy rozwiązanie, a nie wymyślamy rozwiązanie. No i czuć coraz bardziej, że te wskazówki otchłani to takie smaczki/kolory, ale nie mają za dużo sensu. 5. Ostatnia tajemnica jest ciekawsza niż większość gotowców z podręcznika, bo w końcu nie odpowiadamy na to samo pytanie (kto zabił?) i ...
Czytaj więcej

Dark Fort

Obraz
Niedawno pisałem o solowym lochotłuku Grotten, a kilka dni później miałem okazję wypróbować jego bardzo prawdopodobnego protoplastę - Dark Fort. Tę małą ulotkę dostałem jako dodatek do Feretory i od razu zabrałem się do grania. Mechanika jest tu bardzo podobna. Tworzymy postać, a następnie wchodzimy do lochu, którego kolejne pomieszczenia generowane są losowo. Tym razem nie otrzymujemy kafelków, tylko tabelki losowe, a mapę rysujemy sami. W każdym z pomieszczeń możemy znaleźć: nic, kupca, zagadkę, słabego potwora, silnego potwora albo pułapkę. Walkę toczy się rzucając k6 i próbując wyrównać lub przekroczyć poziom przeciwnika, a następnie zadajemy obrażenia określane kolejnym rzutem. Zdobywając 15 punktów i odwiedzając co najmniej 12 pomieszczeń, możemy awansować. Proste, szybkie i fajne. Porównanie obu gier wypada korzystnie dla Grotten. Jej główną przewagą jest bogactwo pozycji w tabelach na poszczególne typy pomieszczeń. Dla każdej z nich mamy rzut k66, w Dark Fort potwory są tylko 4...
Czytaj więcej

Tome of Adventure Design

Obraz
Ponieważ ostatnie dni upłynęły na pożeraniu sałatki warzywnej w ilościach hurtowych, to pomyślałem, ze dobrym tematem będzie gruba księga. Kupiłem ją w celu posiadania pod ręką super przydatnych tabel losowych podczas prowadzenia sesji i bardzo szybko okazało się, że nie do końca się do tego nadaje. Co więcej, sam jej tytuł wskazuje wprost na jej właściwe zastosowanie i to dowód na to, że warto czytać ze zrozumieniem. ToAD służy do projektowania przygód. Układ tej książki, jej kolejne rozdziały, a w nich kolejne tabele są podporządkowane temu założeniu. Budujemy więc tło, misje, przeciwników, zagrożenia, lokacje, itd. Wszystko od ogółu do szczegółu — najpierw możemy określić, jaki klimat i cel mają ruiny, a dojść do tabeli nietypowych mebli albo typów kolumn. I to jest pewnie przyczyna, dla której ten tom nie sprawdza się u mnie jako podręczny zbiór tabel — jest ich po prostu mnóstwo, a te, które by mi się przydały, są oddalone od siebie o dziesiątki stron. Jako źródło inspiracji do st...
Czytaj więcej